Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1781

De onstervelyke dichter.

Held Criton, die om stryd veel vaarson heeft geschreeven,
Dacht daardoor, en met recht, onstervelyk te leeven:

Dan, hoe hy rymt, of dicht, of schryft,

Hoe hoog hy ook zyn zangtoon dryft,

't Is al vergeefsch. Het dwaas gemeen

Verächt zyn arbeid, zonder reên.

Wat zang, dus roept hy uit, wat dichtstuk vang ik aan,
Dat ik me eens zie bekranst met groene lauërblaân?
Ach! zeg me Apol, waardoor 'k de onsterflykheid verwerf? -
En wat was 't antwoord toch? ‘Myn goede Criton! - sterf’.