Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1780

De juffer zonder weergae.

Oud Rome drage roem op kuische en dapp're Vrouwen;
Het moge in tydgeschigt Heur daden vry ontvouwen;

Noch kuischheid van Lucretia,

Nog dapperheid van Clelia,

Bekoren my; ô neen! zy zyn my te geringe!

De Juffer, welker deugd ik zinge,

Verdient alleen een Lofgedigt.

Catz moog' zyn' Antje Schuurmans roemen,

En geev' Haar beeltenis in 't licht;

Ze is by de Juffer, welke ik zing, niet waard te noemen.
Ik ga 't Character eersrt U nu voor oogen stellen,
ô Leezer! en daar na het leeven U vertellen
Der Juffer, welker roem 'k vereeuwig door myn Zang,

Die 'k roemen zal myn leven lang.

Ze is hoog' van Afkomst, ryk, uitmuntend schoon van leden:

Maar schooner nog van zeden.

Lieftallig en beleefd, niet trotsch en zeer geleerd;
'Er is geen mensch, die Haar niet om haar' deugden eert.
Geen hoogmoed is by Haar; ze is needrig: in heur wezen
Is eerbaarheid en deugd op 't duidelykst te lezen;
De kuischheid, die haar by verstrikkers maakt gevreesd,
Doet Haar heur' liefde alleen aan haren Egt-Vriend geven.

Nu ga ik over tot Haar leven:

Zy wierd... geboren? neen... zy is 'er nooit geweest.

j.d.k.ph.z.