Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1780

Aan Eelhart.

De weg, ô Eelhart! naar 't geluk,

Is 't pad der blanke deugd.

Zy zelf voert u uit ramp en druk

Naar 't hofpaleis der vreugd.

Der vreugd, aan Hemelsch heil verknogt,

En wars van diersch vermaak.

Vergeefsch word ware vreugd gezogt

By onverfynden smaak.

De Deugd, hoe streng, hoe stuursch zy schyn',

Lacht heur beminners toe,

Zy kan verheugd en vrolyk zyn,

Zy zingt vaak bly te moê.

‘Maar, Deugd - by Liefde’.... Ja, myn vrind,

Zy woont by 't minnend paar;

Waar Damon schoone Fillis mint

En liefkoost, vind men haar.

Zy wekt het allerfynst gevoel

Der zuivre Liefde, in 't hart;

Zy kent geen redeloos gewoel

Van dolle minnesmart.

Zou Ligthart dan gelukkig zyn,

Wen hy, uit diersche lust,

Betoverd door den valschen schyn,

De geile Cloë kust?...

ô Neen! men smaakt het heiligst zoet,

Als men, door Deugd bestierd,

[p. 273]

 

De teêrste drift in 't harte voed,

 

En nimmer de ondeugd viert. -

 

Myn Eelhart, hoe 't ook keeren moog',

 

Volg gy de schoone Deugd,

 

Acht gy heur gouden lessen hoog,

 

Wy haar uw prille Jeugd.

 

Zy schenkt u 't waar, het wenschelykst goed,

 

Op de onbestendige aard';

 

't Genoegen dat de ziele voed,

 

Heeft zy heur kroost bewaard.

 

Bewustheid, dat men haar bemint,

 

Verschaft een stille vreugd.

 

Gelukkig, die dit ondervind

 

In 't kwikste van zyn jeugd!

 

Gy, Eelhart! mint die schoone hoog;

 

Kleev haar bestendig aan,

 

Gy zult, langs 's hemels starrenboog,

 

Met haar ter reie gaan!

j.....