Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1780

Vrugtlooze bestraffing.

‘Foei Jantje! 'k zal 't uw Vader zeggen!

Zult gy uw lieve Zusje slaan?

Gy moet dien stok daar laaten leggen,

En stil in 't hoekje zitten gaan!’

Dus hoorde ik Grietje onlangs haar kleinen Jan bekyven.
Nu, dagt ik, zal de knaap voorzeker zitten blyven,

En doen het geen zyn Moeder zeit.

Hy lei den stok ook werklyk neder.

Dan 't scheen niet uit gehoorzaamheid;

Want eerlang riep zyn zusje weder,

‘ô, Moeder! kyk!... Maar Jantje knypt!’

‘'t Is of die schurk zyn harsens slypt

Om my den gantschen dag te plaagen.

Ik zal 't waaragtig, stoute guit,

Zo aanstonds aan uw Vader klaagen!’

Voer toen zyn Moeder driftig uit.

Zy deed vervolgens weer haar huiselyke zaaken.

En 't duurde niet zeer lang,

Of Jantje wist gebruik te maaken

Van haar afweezenheid, en ging zyn ouden gang.

Het kind, verdrietig door zyn kwellen,

Sprak, schreiende en verstoord,

‘Foei, Jantje! hebt gy niet gehoord

Dat Moeder 't Vader zal vertellen?’

‘Ja, ja,’ was 't antwoord, 'malle meid!

‘Hoe vaak heeft Moeder dat gezeid!

Maar 'k denk dat Vader niet veel acht geeft op dat klaagen;

Of dat het Moeder weer vergeet.

Want immers kreeg ik nooit geen slaagen,

Om 't geen ik, als hy uit was, deed.’

w.h.