Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1780

Fabelen en Vertelzels, naar de nieuwste en beste Hoogduitsche Dichters, door Hendrik Riemsnyder. In 's Gravenhaage, by J.H. Munnikhuizen en C. Plaat. Behalven het Voorberigt, enz. 192 bladz. in gr. octavo.

Uit een aantal van Hoogduitsche Dichters, die, door hanne geestige Fabels en Vertelzels een algemeenen lof behaald hebben, heeft de Heer Riemsnyder eenige Stukjes van die natuur uitgekoozen, welken hy in onze Nederlandsche Spraak overgebragt heeft, met oogmerk, om, zo zyn arbeid mogte behaagen, nog één deeltje op die wyze het licht te doen zien. Zyne oordeelkundige keuze is leerzaam, en de manier van uitvoering gevallig; des wy niet twyfelen, of de Leezers, die dit gedeelte met nut en vermaak zullen doorbladeren, zullen met ons wenschen, dat hy aangemoedigd moge worden, om zynen arbeid voort te zetten. Men oordeele hierover eenigzins uit het volgende vertelzel van den Priester en den Kranken.

Een zwaare Pest heerschte in een' sterk bevolkte Stad;

De Priesters wierden heesch, Doodgravers afgemat;
't Getal der Kranken groeide, en vulde baar bij baaren.
Geslagten stierven uit, zeer veelen jong van jaaren,

En veelen oud; maar oud en jong met tegenzin.

Een Priester trad toen eens een schaam'le wooning in.

Hier lag een Grijzaard, met gevouwen dorre handen;
Zijn bed was kaf van stroo, zijn waakers kaale wanden;

Twee Zaagen en een Bijl was al zijn haave en goed.

Vriend, sprak de zorger voor zijn ziel, houd goeden moed!

Der waereld kerker word U spoedig thans ontslooten,
Gij hebt meer kwelling dan vermaak daarin genooten.

[p. 621]

 

Vergeef mij, bidde ik U! sprak de arme, kranke man;

 

'k Heb vergenoegd geleeft, zoo verre ik denken kan;

 

Mij kwelde nijd noch haat, 'k had geen' begeerte of zorgen;

 

Mijn werktuig, dat hier ligt, verschafte me alle morgen

 

Mijn daaglijksch onderhoud; ik was van schulden vrij;

 

Gezond, mijn eigen heer, en niets, niets kwelde mij.

 

De Priester, die in 't hart zijn' teêre ontroering stilde,

 

Vraagde eind'lijk hem, of hij nu gaarne sterven wilde?

 

Waarom niet, sprak de man; daar ge immers merken kunt,

 

Dat God mij reeds zoo lang het leven heeft vergunt?

O! mogt des Grijzaards les aan Groot en Kleen toch baaten:
Die vergenoegd kan zijn, leeft vrolijk, sterft gelaaten.

lightwer.

Begeert men nog een of ander staal van eene andere soort, zie hier nog twee kleine stukjes.

‘Weet,’ vraagde een Koekoek aan den Leeuwrik eens', weet gij

‘Hoe 't komt, dat de Ojevaars niet wijzer zijn dan wij,

Daar zij bereisd zijn, en naar vreemde landen trekken?’

‘Dit’ sprak de Leeuwrik: ‘kan tot klaar bewijs verstrekken

Dat niemand ligt zijn aart verzaakt,

En dat het reizen nooit de zotten wijzer maakt.’

hagedorn.

Een Blinde droeg een helder Licht.

Ei! riep hem iemand toe: nu kunt gij treflijk kijken!

Ik voer het niet, sprak hij, tot dienst van mijn gezigt;

Ik draag dit Licht voor U, om me uit den weg te wijken.

nicolai.