Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1779

[p. 335]

De Kristen in zynen ouderdom.
Alleenspraak.

Al waggelen myn zwakke schreên;

Al moet ik eerlang grafwaards treên,

'k Zal nooit de dood, hoe machtig, vrezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

Beneem me, ô Waereld! vry uw Vreugd;

'k Lach met dat onderwerp der Jeugd;

'k Min u niet meer gelyk voor dezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

Weet, weet, ô Vorst der duisternis,

Dat uw vermogen krachtloos is;

'k Zal nooit uw helsche machten vrezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

En gy, myn Vleesch! vermoei u niet,

Al uwe Vreugde is myn verdriet;

Uw Lokstem zal my nooit belezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

Sny Vry, ô Dood! myn leven af:

Ik vrees niet voor het duistre Graf:

Myn Heilzon is 'er uit verrezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

Al waglen dan myn zwakke schreên;

Al moet ik eerlang grafwaards treên,

'k Zal nooit den Dood, hoe machtig, vrezen;
Myn jezus zal myn Heiland wezen.

k.v. az

Rotterdam.

den 9 April, 1779.