Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1779

Gedenkwaardig Proces, behelzende de Moord, gepleegd den 19 Wintermaand 1771, aan de Persoone van Juffrouw Warrimont, geboortig der Stad Visez, Lande van Luyk. Tot Gend, by J.F.v.d. Schueren. In groot octavo 63 bladz.

Hendrik Eustach Sartorius, en Ferdinand Jan Maximiliaen Sartorius, (beiden Zoonen van Hendrik Eustach Sartorius, Schepen der Stad Visez,) samt Nicolaes Hennet en Francis Giet, komen hier voor als uitvoerers van of medepligtigen aan een afschuwelyken moord, gepleegd aan eene Juffrouw Warrimont, eene Minnares, zo men veelal meende van H. Sartorius, maar inderdaad van F. Sartorius, by welken zy zwanget was. Het gruwelstuk gepleegd zynde, waren de Zoonen van Sartorius, en vooral H. Sartorius, terstond verdagt van 'er aan handdaadig te zyn; doch het aanzien der Famille, en andere nevensgaande omstandigheden, deeden het Capittel van Luik, die de zaak voor de Rechtbank van Luik trok, met omzigtigheid te werk gaan, om zig niet te verhaasten, voor dat ze genoegzaame gronden van beschuldiging hadden. Het daaromtrent voorgevallene, in de gehoudene Regtspleeging deswegens, in dit Geschrift breedvoeriger gemeld, is te gedenkwaardiger, om dat H. Sartorius, na dat Hennet en Giet reeds in hegtenis waren, en men dezelven reeds min of meer tot bekentenis gebragt had, de stoutheid had van zigzelven in hegtenis te geeven; om zigzelven dus, volgens het gebruik in regten, te verdeedigen. ten einde zyne ontschuldiging te bekomen. En dat voorts F. Sartorius, (die, een Kanonik en Cantor zynde, niet onder den waereldlyken Regter stond,) voor zyne vlugt, eene Notarieele verklaaring inleverde, by welke hy betuigde, alleen den Moordenaar geweest te zyn van Juffrouw Warrimont, zonder eenige medepligtigen gehad te hebben. Door dit geschrift poogde hy de bekentenissen van Hennet en Giet, (die intusschen in de

[p. 375]

gevangenis gestorven waren,) kragteloos te maaken, en tevens de volstrekte onschuld van zynen Broeder te beweeren, die 'er ook in zyne volgende nadere verdeediging gebruik van maakte. Tot een sterker aandrang hier van gaf een derden zoon van den ouden Sartorius, een Advocaat, (die, geduurende al het voorgaande, de Regters reeds op verscheiden wyzen opgehouden had,) nog eene Memorie over, om de vryspraak van H. Sartorius te bewerken. Dan de Regters, te wel overtuigd van 't deel dat H. Sartorius in dit wanbedryf had, oordeelden zig geregtigd te zyn, tot het gebruiken van de Pynbank, en bragten het voorts, na een aanhoudend onderzoek, zo verre, dat de Beschuldigde ter volle vrywillige bekentenisse kwame, waarop zy het vonnis des doods over hem velden, en vervolgens ten uitvoer bragten. - Men heeft dit geheele Regtsgeding, op allerleie manieren, zo sleepende weeten te houden, dat 'er meer dan zeven jaaren mede verloopen zyn, te weeten van 27 December 1771 tot 27 February 1779.