Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1779

Het vereerlykt Oostenryk in den oorlog tegen den Koning van Pruissen, gevolgt door eene beknopte verzaemeling van de bezonderste Memorien, uitgegeeven van de twistende Hoven over het deelneemen in de ervenis van Beyeren. Tot Gend, by J.F.v.d. Schueren. In gr. octavo 142 bladz.

Eene byeenverzameling van de verschillende Memorien, welken onderscheiden Hoven, op het overlyden van den Keurvorst van Beyeren en vervolgens, ingeleverd hebben, om hunne eischen op de Beyersche Nalaatenschap aan te dringen, heeft haare gevalligheid voor hun, welken zig op Stukken van die natuur toeleggen. Zy zullen het des den Verzamelaar dank weeten, en voorts met genoegen afwagten het volgende deeltje, waarin deeze verza-

[p. 373]

meling voltrokken zal worden. Buiten dit levert ons dit Stukje een Lofvers op het Huis van Oostenryk, met betrekking tot den gevoerden Oorlog, welke den Opsteller genoopt heeft, ‘die roemruchtige gebeurtenis aen het Naneéfschap in Helden Verzen over te laeten: want ik weét, zegt hy, gelyk wy in deéz Eeuw de stukken van de Oude, tot lof der Helden van hunnen tyd gemaekt, noch bewaeren, doórblaederen, en met eenen zekeren drift van liefde en verwondering omarmen, de waere Yveraers voór den Lof van onze doôrluchte Vorsten ook watertanden nae de minste Stukken, die diën noyt volzongen Lof bevatten.’ - Het is zonderling in zyne soort, en heeft nog eenigen zweem van de oude Vlaamsche Rhetoryken: mogelyk valt het nog in den smaak der Oostenryksche Nederlanders, maar voor dien onzer Landzaaten is het niet geschikt. Men hoore slegts den aanvang.

Juych, juych, Europa, juych, vlecht gloriryke kranssen^[1]

Den Vorst ter eer, voór wie de Ens Na aden danssen.
Aenhoor de Daên, den Lof, eens weêrgaloozen Vorst,
Doór eerzucht aengepord, op wie God Mars uitborst.^[2]
O grooten sabaoth!^[3] dael neêr van Oliveten
Of wel van Sinaï, sadaï, niet te meeten:
O! die de ryken stierd, de aerdsche Vorsten dwingd,
Myn flauwe zangaêr styf, toen zy van d' Arend zingd!
Zalf haar bevreesde kruyn met de Olie der Propheéten,
Op dat als zy den Lof, het recht aen d'aerd' doet weéten
Van d'angsteloozen Held^[4], zig van het spoor niet wend.
Ach grooten Opperheer! ach haer uw' sterkte zend!

‘Om aen de nieuwsgierigheid van den bebreynden Leézer te voldoen’ gelyk de Autheur zegt, heeft hy 'er uitleggingen by geplaetst, waervan de volgenden tot dit gedeelte behooren.

[1] ‘Van het Huis van Oostenryk, de Ens deeld Oostenryk in twee deelen: de Najaden waren de Waternymfen by de Ouden.

[2] Mars, die ook Mavors genoemd word, den God des Oórlogs by de Onden.

[3] Sabaoth in de Hebreeuwsche Tael beteekend eenen Vorst der Hemelsche Hyër-schaeren; Sadaï Almachtig. Wat Sinai en Oliveten beteekend hoeft niet uitgelegt te worden.

[4] Josephus den H. Roomsch Keyzer, &c. &c. &c.’