Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1779
(1779)– [tijdschrift] Vaderlandsche Letteroefeningen–
AuteursrechtvrijDichtlievende Uitspanningen, door J. Macquet. Lid van de Maetschappye der Nederlandsche Letterkunde te Leyden. Derde Deel. Te Zierikzee, by J. de Kanter en Zoon, 1779. In gr. octavo 267 bladz.By de één en andermaal opgegeeven voorbeelden, welken toonen dat de Heer Macquet onder de agtenswaardige Dichters behoort,Ga naar voetnoot(*) voege men uit dit derde Deel, dat vooral niet minder is dan de voorigen, zyne volgende voorstelling van den Mensch, als een verheven en laag weezen.
Wat is de mensch een edel, heerlyk Wezen,
Wanneer wy huigens zien, daer hy de starren meet,
| |
[pagina 256]
| |
Den loop en ring ontdekt van een Planeet,
Zoo ver van ons, en op de vlerken
Van zyn gedagten zweeft door de onbepaelde perken;
Wanneer wy 't werk van leeuwenhoek,
Van 's gravezande en musschenbroek,
Met aendagt lezen;
Daer elk natuerg heimen in ontdekt;
Hoe 't een het ander vliedt, het een naer 't ander trekt,
Wat kragten 't menschdom weet in eenig ding te vinden,
Door draien, hyssen, heffen, winden.
Wanneer wy zien uw goddelyk verstand,
Boerhave, ô eeuwige eer van 't vrye Nederland,
Daar gy lucht, aerde, water, vuer,
Al de elementen der natuer
Ontsluit; ontvouwt wat ziekte en smarten ons bestryden,
Wat hulp verschaft voor 's menschen lyden,
Dikwerf den dood zyn prooi ontzet,
Hoe scherp hy zyne zeissen wet.
Dan roepen we uit, verwonderd, opgetoogen,
Gewis de mensch heeft iets van 't goddelyk vermogen;
In zyn verwarmden boezem leeft
Een kragt, die iets van 't hemelsch heeft.
Ach! waarom of dit heerlyk dier
Die kennis, dat vernuft, dien zwier,
Zo dwaes misbruikt, dat hy, gebonden
Aen 't aerdsch, zich zelf besmet door vuile zonden.
Zyn hemelsche afkomst gansch vergeet,
Den besten levenstyd aen ydelheid besteedt?
Daer ziet men hem de hand met eerlyk bloed bevlekken,
Eens anders goed met kragt of listen naer zich trekken;
Hier rooft de tong des naestens faem;
Gints wordt het oog verleid,
Door vuigen wellust, door de wulpsche dartelheid.
Hy kruipt in 't stof, en wordt een dier van lagen naem.
Men kan niets meer van dat verheven schepzel merken;
Al wat hy toont zyn helsche werken.
De Aeloudheid zing van Cerberus.
Meduza, van Enceladus,
Harpyen, Gerions, Chimeeren;
De menschen, van het pad der deugd gedwaeld,
Van wysheid wars, verkeeren
In snooder monsters dan 't vernuft heeft afgemaeld.
|
|