|
| |
Selinde.
Selinde, een deftig mensch, van onbesproken leven.
Zy staat ten minste 'er voor bekend,
Heeft zich, als andren, meê by 't Vroome Volk begeven,
En al haar handel op der Vroomen wyz' gewend.
Zy slyt haar dagen meest by lieden, die, van 't leven
Des waren Christendoms, het nauwste denkbeeld geven;
| |
| |
Spreekt van zich zelv', haar hart en weg,
En hoort, wel driemaal 's weeks, naar 't meesterlyk gezeg
Van sombren Stuurgraag; die, met prevelen en preken,
Selinde menigmaal een moed in 't lyf kan spreken:
Of, zo 't hem wel gevalt, (het staat in zyne magt,)
Eenklaps haar Vroomheid maakt verdagt.
Ze is graag by dezen man van veel gewigt en waarde,
Sinds hy in stilheid zich bedaarde.
ô Zoetheid voor Selindes ziel!
Wyl niets op aard haar zo geviel,
Als in een Vroom gezin, in zoetheid neergezeten,
By zoet en stichtelyk gesprek!
Hoe zeer de dag zyn schaduw rekk';
Hier kan ze huis en hof, en man, en kind, vergeten!
Haar huis, haar man en kind,
Om by 't gewenscht genot van Vroom gesprek te blyven’? -
Zo staat het met Selindes zaak:
Zo gaat, met reên, de spraak:
Haar man, die de orde mint, en Vroomheid weet te schatten,
Krygt menigwerf gelegenheid,
Hoewel niet zonder tegenheid,
De Vroomheid van zyn vrouw gansch kwalyk op te vatten.
Maar hy bemint den vreê, is liefderyk en goed;
Hy leeft gelyk een Christen leven moet,
En mint zyn medemensch, voor elk gedienstig, vaardig:
Hy is Selindes min, en onderwerping waardig.
‘Hoe draagt zich toch Selinde dan,
Omtrent zo wenschelyk een man’?
Die kan, by vroomen neergezeten,
(Zy is voor 't goed',) hem uuren lang vergeten.
‘Hoe leeft Selinde zo verkeerd;
Waar word ze dus geleerd’?
Dit word haar eigen, by de vroomen:
Daar kan zy niet van tusschen komen.
| |
| |
Ze is in conscientiewerk, in 't goede, en zou een man,
Die voor dien weg niet is, noch nimmer worden kan,
Haar van een nut gesprek, en vroome vrinden scheiden,
Ligt op een burgerlyk natuurlyk dwaalspoor leiden?
Neen zeker; 't was te veel gewaagd;
Wat of ge onwetend vraagt?
Zo lang Galeen zich mild verledigt,
Tot antwoord op haar vraag; haar toestand peilt en wikt;
Haar wandel op de leest van zyne vroomheid schikt;
Is zy in haar gemoed verdeedigd.
‘Mint dan die vroome vrouw haar lieve kinders niet’?
Of schoon ze een ander liefst haar kroost behandlen ziet;
Zy mint het, ja! maar onderscheiden.
De goede Doris en Jannet,
Wier hart zich op het spoor van deugd en zeden zet,
Vermag zy geen van beiden.
Ze is echter vroom, voor 't goede, en acht haar medevroomen;
Doch laat, wanneer ze iets wereldsch heeft vernomen,
Op kind, of meid, in huis,
Nu eens bedekt, of dan met woest gedruisch,
Haar wrevle driften woên; die kan zy niet betoomen.
‘Hoe kan dit vroom en Christlyk zyn?
Is 't met Selinde ook schyn’?
Het driftig voorbeeld voor haar dienstvolk en haar kindren,
Kan immers nooit de ware vroomheid hindren.
Hoe 't zy: Selinde is vroom, en leest een ganschen dag,
‘Wie past op 't kleine kind, en 't kinderlyk bezorgen’?
Gy vraagt, van nu tot morgen;
De meid bezorgt het kind,
Terwyl zy 't teer bemind,
En past op 't kinderlyk bedryven.
‘Doch waar Selinde een vroome vrouw,
Dan dunkt me, dat ze, uit moedertrouw,
Liefst zelv haar kind behandlen zou’
Dan kon ze niet aan 't lezen blyven;
| |
| |
Want dit verricht ze kloek,
In 't een of ander stichtlyk boek,
Haar door Oront, met zyn bestorven wezen,
In haren toestand aangeprezen.
Ze ontvangt terwyl een Vriend, waar van haar man niet weet:
Of laat, om tydverdryf, zich vinden
By deze of gene vroome vrinden,
Daar zy, uit zucht voor 't goede, al 't huisbestel vergeet:
Of brengt iets aan Sileen, die graag wat lekkers eet.
Selinde is gul, goed geefs, voor vroome menschen -
Wie zou haar beter wenschen?
‘Is deze goede vrouw niet gadeloos bemind,
Van meid, van knecht en kind’?
Elk weet, zy is voor 't goede, en mint byzonder vroomen:
Maar toch, men ziet in huis haar liever gaan dan komen;
Want liefde en goedertierenheid
Word schaars door deze vrouw in 't huisgezin verspreid:
Haar ongelyk bestaan moet elk gedurig vreezen.
‘Hoe kan dat vroom en Christlyk wezen’?
Selinde is vroom en goed,
En leeft vol liefde en zucht voor haar byzondre vrinden;
Die gaarne zich by haar, en haars gelyken, vinden;
Dat Volk bedeeld ze mild!
't Zyn enkel vroomen, daar zy gunst en goed aan spilt.
Selinde is weergaloos voor 't goede,
En wie zich voor het goede ooit aangegeven heeft;
Wyl ze enkel voor het goede leeft.
Zy weigert anderen haar weldaân, in gemoede,
En trekt alleen der vroomen lyn.
‘Hoe kan het Christlyk zyn’?
Haar meid, noch knecht mag nimmer loopen
Om nooddruft, eetbre waar', of ander goed te koopen,
Dan by de vroomen van haar slag;
Wyl ze andre menschen niet vermag:
Want deez' is werelds; en een ander, kan zy gissen,
Moet zeker op zyn weg het spoor der vroomheid missen.
| |
| |
Die in haar kring niet is bekend,
Noch aan haar boekjes of gesprekken is gewend,
Mag in haar liefde en gunst niet deelen.
't Zyn, op zyn best, natuurlyk goede lien,
Die nooit Selinde in haar gezelschap heeft gezien:
Dus kan ze Waarmond zelv geen schuldige achting bien.
De wyze Waarmond kan haar vroom gemoed niet streelen;
De oprechte Vroomhart spreekt te ruim
Hy heeft den Bybel op zyn duim;
Maar meld niets van den weg der vroomen,
Van ondervinding, stand of staat,
En wat in 't hart al ommegaat:
En hierom durft Selinde, zonder schroomen,
Van Vroomhart spreeken met Onchristelyken smaad,
By goe bekenden, in gemoede.
Zy is, zo als ik zeg, voor 't goede:
Waarom ze ook liefdeloos op andre menschen let;
Zy wikt en weegt een ander wonder net.
De goede Ismeen kwam laatst ter Kerke treden:
Selindes oog ontdekte ras,
Van welk een werelds hart en wuften aart zy was:
Selinde zag het aan haar kleeden.
‘Hoe! kent die vrouw Ismene dan?
Of denkt ze 'er by geruchte van’?
Hier komt gerucht te pas, noch zekere onderrichting:
Ismeen word niet by 't Volk geteld,
Dat by Selinde alleenig geld:
Des geeft ze veel ontstichting.
Onlangs wierd deze vrouw, den braav' Arganth bekend,
Arganth, die staag zyn hart aan deugd en pligt gewent,
Ach! sprak de oprechte man, wierd veeler waan genezen,
'Er zouden van dit soort van vroomen minder wezen!
Te dikwerf word op lossen grond gebouwd.
Hoe vaak word schyn voor zyn beschouwd?
Wat blikt en blmkt is al geen zuiver goud.
v.b.t.h.
|
|
Auteursrechtvrij