Zo is 't niet met den Geneesheer; hy moet wel niet met den Degen voor 't krankbed verschynen,
't Vleit niet met moordgeweer een zieken by te staan;
maar men kan hem egter het regt van den Degen, buiten dat, niet geheel ontzeggen;
En als gezant des doods zy hem de kling geschonken!
Den Regtsgeleerden is ook de Degen niet oneigen;
't Zou zelfs geoorloofd zyn, dat hy met Themis staal
Zyne eene heup versierde, en de andre met haar schaal.
Men vindt 'er, 't is waar, veelen die onbekwaam zyn voor hunnen post; zal men 't denzulken mede toestaan?
ô Ja, men gunne ook hen de kling op zy' te hechten:
Zy mogen narren zyn, 't zyn meesters in de rechten:
Verkreegen ze uit gena den rang der faculteit
Men dulde dan hun kling ook uit barmhartigheid;
't Mêedoogen pleit voor hen, daar zy niet pleiten kunnen
't Waar' wreedheid, wilden wy dit speeltuig hen misgunnen.
Onze Dichter is dus nog al toegeevend, omtrent de gepromoveerde Heeren; maar hy kan 't niet inschikken, dat saletjonkertjes, kooplieden, maakelaars enz. met den degen pronken; het welk hem beweegt om die dragt in een belachlyk licht te stellen, en te toonen dat dezulken zig daar door bespotlyk maaken. Zie hier, 't geen hy, onder anderen, nopens de Kooplieden zegt.
Den koopliên, zuilen van 's lands welvaart en vermogen,
Zy 't vryelyk vergund op hunnen stand te boogen;
Zy mogen brallen; maar de degen voegt hen niet.
Wat ook hun waan geloov', het staal geeft geen krediet:
Dit oorlogsteken stryd met 's handelaars belangen.
Merkuur vertoont geen kling, maar eenen staf met slangen;
Het zinnebeeld der vreê, wier zegenende vaan
Den handel trouw beschermt, doet bloeijen en bestaan.
Hoe veele koopliên, wys en schrander in hun zaaken,
Die door hun degens zich tot waare narren maaken:
En welk een dwaas figuur vertoonen ze op 't kantoor,
Het blinkend staal op zy', de schryfpen achter 't oor!
Eerlang, neemt onverstand ook toe by winkelieren,
Zal 't zydgeweer, in plaats van de el, de toonbank sieren.
Te belachlyker is deeze Degendragt by alle dezulken, wier rang of staat dezelve niet vereischt, daar ze 'er mede pronken op plaatsen, in welken het althans niet te stade komt; dat den Dichter doet zeggen.