|
| |
| |
| |
| |
Een Kluchtigh Liedt van drie Jonge Dochters, die t’samen Wed-spul aen-gaen, wie van haer dryen het veerste souden pissen.
Voys: Weest over-schoone Herder, &c.
VRienden luystert na dit Liedt
Wat’er tot Utrecht is geschiet,
Al van drie jonge basinnen,
Die t’samen een vreemde kuer
Des avonts seer laet aenvingen,
Boven al op de Vest-muer.
Sy quamen en wandelden hant aen hant
Terwijl ick schuylden aen een kant,
Ick hoorden haer discoureren,
d’Een sey wel Juffrou Mary,
Wy moeten een klucht hanteren,
Want wy zijn hier doch vry.
| |
| |
Wel Juffrou Claer wat soud ghy doen,
Hoort Juffrou Mary na mijn vermoen,
Wie dat’er het veerste kan pissen
Onder ons Maegdekens dry,
Die salm’ een pot Wafels op-dissen,
Als oock een Rijsten-bry.
Wel Juffer Clara ick ben te vree,
Seght Juffrou Catrijn, wilt ghy mee,
Wel Juffertjes ja in trouwe,
Maer die’er het veerste pist
Die sal men vry moeten houwe,
‘k Luysterde toe met goet verstant,
‘k Hielder mijn mont toe met mijn hant;
De weddeschap wiert gesloten,
Daer gincker dit speelje aen,
Ick was met lusten overgoten
Hoe dat dit noch sou vergaen.
Clara set schrap haer Fontinel
En liet dat loopen alsoo wel,
Ick dochte soo menigh keeren,
Daer wou ick wel in laveeren,
Al raeckten ick op een Klip.
Doen Juffrou Clara hadde gedaen
Is Juffrou Mary aen’t werck gegaen,
Haer Water-sluys deed sy open,
Met quam daer soo een vloet
Van brack-water over-loopen;
Ick dachte in mijn gemoet:
| |
| |
O broeck mocht ick Schut-meester zijn
Van die sluys haren schot-deuren fijn,
Ick souder de vloedt wel stoppen
En maken dat mijn het proppen
Sou geven een goede hoop.
Doen was het juffrou katrijn haer beurt
Die met haer Water-meulen doen peurt,
Het Water soo fel te malen
Dat sy gingh den prijs behalen
Van d’andere twee minjoot.
Maer daer ontstont een groot geschil,
Want yeder een winster wesen wil,
Catrijntje sey ‘k schooter het veerste,
En ickke sprack Juffer Mary,
Mijn Water-sluys losten het meeste,
’t Raeckt niet, sprack Clara daer by.
Geen heeft’er soo hoogh als ick gepist,
Catrijn, sey Clara, ghy hebt gemist,
Het veerste en is maer bedongen,
Het hooghste dat gelt hier niet,
Maer doen quam ick uyt gesprongen,
Van haerluy ick mijn sien liet.
Ick seyd’ wel Juffertjes mijn eens hoort
Ick salder u scheyden met een woort,
Claer sal de Wafelen geven,
Maria de Wijn daer neven,
En nooyter mjn dan maer by.
Maer nauwlicx hadden sy mijn gehoort
Of sy packten haer biesen voort,
Ick dorst haer niet hart na te loopen,
Daerom ontglipten sy mijn,
Want sy waren stil wech gedropen,
Dus kreegh ick geen Wafels of Wijn.
Dit is in dese Stadt gebeurt,
‘k Hebber de drie aldaer bekeurt,
Dit Lietjen gingh ick’er van dichten,
Ick bender een Prince Soldaet,
Daerom al ghy jonge Wichten,
Doch sulcks niet meer en begaet.
|
|
Auteursrechtvrij
