Utrechts zang-prieeltjen

[p. 296]

T'samen-spraeck,
Tusschen Coridon en Roosemondt.

Stem: Schoon ick dicmael heb gevraegt.

Coridon.

A Ch! hoe is mijn Hart gewondt,
Door veel Minne steecken,
Van mijn lieve Rosemondt,
't Schijnt te willen breecken,
Zoo ghy niet in korten stondt
't Dulde Iae komt spreecken.

Stemme: Dat ick een Honich-Bytje waer.

Rosem.

2 Sou ick soo haest mijn gantsche sin
Begheven tot u listigh vleyen?
En niet wat verbeyen
Eer ick dit begin:

[p. 297]

 

Voorwaer dees saeck dient wel bedacht,

 

't Is beter voor mijn wat te langh ghewacht,

 

Als dat het nae berouwt,

 

Wanneer men is getrouwt.

 

 

 

Coridon.

 

3 Rechte Liefd'en is gheen schijn,

 

Daer werdt niet ghevonden

 

't Gheen vermenght is met fenijn,

 

(Let op dese gronden)

 

Al mijn hart sal altoos zijn

 

Aen u reyn verbonden.

 

 

 

Rosem.

 

4 Wel Coridon van mijn tijdt

 

Ghy doet wel soete woorden hooren,

 

Die mijn Ziel bekooren,

 

En de gheest verblijdt:

 

Maer of'er nu hier in yet was,

 

Dat heeft verandert als het groene gras,

 

Wat gingh my Maghet an,

 

Met soo een lichte Man.

[p. 298]

 

Corid.

 

5 Al wat oyt de trouwheyt gaf

 

Heb ick u bewesen

 

d'Aerde werdt my yoy een Graf

 

Kan ick niet ghenesen:

 

Weest u dienaer niet te straf,

 

Schoonste uytghelesen.

 

 

 

Rosem.

 

6 Komt hier, mijn trouwe Coridon,

 

En laet dees treurigheydt nu varen:

 

Ick wil met u paren,

 

Hoogh-verheven Zon.

 

Mijn Trouw door Trouw verwonnen leydt,

 

Dies sal ick met u inder eeuwigheydt

 

Gaen leven als u vrouw,

 

Tot vreughde van de Trouw.

Geduerigheyt verwint.

Vredigh.