Utrechts zang-prieeltjen

Over de woorden Luc. 17.32.

Ghedenckt des Wijfs Loths.

Toon: O kersnacht.

W At meught ghy dert'le Ionghelinghen
Van Faëton en Orpheus singhen,

[p. 282]

 

En Poliphemus aen de strandt,

 

Van Daphne die Phoebus nae jaeghden,

 

Verandert in een Boom, en klaeghden

 

Van Apols geyle Minne-brandt.

 

 

 

2 Dit sijn al Fabelrijcke droomen,

 

Die van de Heydens zijn gekomen:

 

Denckt dat u noodigh is een dingh,

 

Wilt ghy in Godt u hart verlichten,

 

Singht of leest stichtelijcke Dichten,

 

Al van Loths Wijfs veranderingh.

 

 

 

3 Singht hoe uyt Sodom' geleydt wieren

 

Loth, Vrouw, en twee Dochters, haer vieren,

 

En hoe haer d'Heer verboden hadt

 

Niet om te kijcken, maer al gaende

 

Bleef Loths Wijf in een Zout-steen staende,

 

Dees vr'anderingh mensch gedenckt dat.

 

 

 

4 Leert hier uyt Godts gebodt om 't houwen,

 

Oock na te komen, en te schouwen

 

Al 't geen de arme ziele schaedt:

 

Wilt nae 't vergancklijck niet om kijcken,

[p. 283]

 

Wilt ghy behouden en verrijcken,

 

Elck siet wel toe dat hy vast staet.

 

 

 

5 Wilt u aen 't Aerdtsch so niet vergapen,

 

Ghy die roemt te zijn Christi Schapen,

 

Kijckt niet te rugh, als Loths Vrouw dee:

 

Laet u de werelt niet verleyden,

 

Maer wilt uyt 't zondigh Sodom' scheyden,

 

En gaet recht deur na Ninive.

Lust nae rust.