Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
Auteursrechtvrij
[pagina 259]
| |
Stemme: O saligh heyligh Bethlehem.
Cloris.
W Aer toeft mijn gouden dageraet?
Waer mach mijn Silvia nu blijven?
Ach Nimphje komt eer 't wordt te laet!
Ick sie de Son nae 't Westen drijven.
2 't Schijnt of mijn ruygh-gewolde Vee,
Gevoelt de smert die ick moet lijden:
Want yder stil leyt op sijn stee,
En schijnt gelijck als ick te beyden.
3 Swijght stil, mijn tongh hout u gerust,
Verschuylt u Cloris inde boomen,
Nu heden wert u min geblust:
Vermits ick Silvia sie komen.
Silvia.
4 Hoe soet is 't minnen alsmen mint
| |
[pagina 260]
| |
Aen wederzijden even krachtigh,
En als de liefde Weer-liefd' vint:
Soo is de min door liefd' een drachtigh.
5 Wel hoe wat 's dit? 't is nu de tijdt
Dat Cloris my hier had' bescheyden,
Waer of mijn Herder nu verbijt?
En laet Silvia oock verbeyden.
6 Wat ruyssen hoor ick in 't geboomt?
Ay my! o Goon! wat sal dit wesen?
Cloris.
Sacht waerde lief weest niet beschroomt,
't Is Cloris dies verlaet u vreesen.
Silvia.
7 Zijt wellekom mijn waerde Son.
Cloris.
En ghy mijn Herderin ghepresen:
Kom rusten wy aen dese Bron,
Stelt van u hert 't onnodigh vreesen.
Silvia.
8 Ha Cloris roover van mijn sin.
| |
[pagina 261]
| |
Cloris.
En ghy vooghdes van mijn vryheden.
Sylvia.
En ghy Steel-diefje van mijn Min.
Cloris.
En ghy Goddin in mijn gebeden.
Silvia.
9 Waer isser soeter soet op aert,
Als Weerliefd, liefde komt begroeten?
Cloris.
't Schijnt d'Hemel ons te samen paert.
Silvia.
't Schijnt ick door dwangh u lust moet boeten,
Cloris.
10 Ontfanght Silvia van mijn handt,
De zeghel van mijn trouwigheden.
Silvia.
'k Aenvaert, en reyck u toe mijn pant,
Tot tuygh van onbreeckbare eeden.
| |
[pagina 262]
| |
Cloris.
11 Tuyght bloem, en blos, en blaetjes, tuygt
De trouwe liefd' by ons beslooten.
Silvia.
Queelt beesjes, fluyt, van vreughde juycht:
Mits liefde Weerliefd' heeft genooten.
Cloris.
12 Kom waerde Lief laet ons in 't groen
Venus Altaren op gaen stoocken,
En blusschen min met soen op soen:
Want noyt ons min en wert gebroken.
Lust baert wijsheyt. |
|