Utrechts zang-prieeltjen

[p. 255]

[Nv laetst als Clarimeen]

Stemme: Ie ne puis eviter, &c.

Of, Sa sa mijn Herders riet.

N V laetst als Clarimeen,
Lach ick in het Bos alleen:
Daer sy so vaeck genoot met soet vermaeck
De reuck van 't groen gewas,
En 't nat bedoude-gras,
Hoe 't Pluym-gediert,
Op tack en tellich swiert:
Doen uyten haer hertje dese reen
Tyter waer sy'je,
Ach waer ick by'je,
Ick was te vreen.

2 Ghy Boomtjens die alleen
Mijn klachjens en geween,
Vaeck heb gehoort, en 't lieve stems accoort,

[p. 256]

 

Met uwe taekjens lilt,

 

Ghy soete beesjens schrilt,

 

En schaetert uyt, dat uwe galm stuyt:

 

Soo verre dat het by Thirsis gae:

 

Dwinght hem te minne,

 

Sijn Herderrine,

 

Ick bidt doch drae.

 

 

 

3 Terwijl sal ick in 't groen,

 

Mijn Minne-suchtjens voen,

 

En singen uyt 't geen Thirsis op syn fluyt:

 

Voor dese queelde staegh,

 

Wanneer ons lusjens graegh,

 

Het soet genoot: 't geen ons Natura boot:

 

Gaet bidt ick haest u, doch wat drae,

 

Ick sal met lijden,

 

Van hem verbeyden,

 

't Gewenste Iae.

Lust baert wijsheyt.