Utrechts zang-prieeltjen

[p. 162]

Lof der Maeghden,

Bestaende in haer Deugt ende hupse Schoonheyt.

Stemme:
Florida soo het wesen mach.

D E overschoone Maeghde Ieught,
Die stadigh staen nae eer en Deught,
En daer in dan soo rennen:
Wiens ganck leyt nae des Levens padt,
Zijn 's Wereldts domheydt zadt,
En soecken Deught te wennen.

2 Wiens soet en lodderlijck ghelonck
Zijn Pronckjes in de Minne-vonck,
Met oversoete Deughtjes:
Sy tarten Juno uyt den Throon,

[p. 163]

 

En Palles, Venus schoon,

 

Baren niet sulcke Vreuchtjes.

 

 

 

3 Het zijn Goddinnen van de Min,

 

Die Liefde draghen met een sin,

 

En baren soete lusjes:

 

Die soms versachten pijn in 't Hart,

 

Dat wy zijn uyt de smart

 

Van mondeloose Kusjes.

 

 

 

4 Haer overglinsterend ghelaet,

 

Ver boven Diamanten gaet,

 

Ghelijck men kan betoghen:

 

Want Diamanten is maer steen,

 

Niet nutter ons als been:

 

Waer toe kan ons sulckx doghen?

 

 

 

5 Wat kan ons meerder nut dan doen,

 

Als een Deughdigh Nymphje te hoen

 

En daer toe schoon van Leden?

 

Want haer aerdigh vleysje sacht

 

Gheeft ons een soete kracht,

 

Met duysent waerde reden.

[p. 164]

 

6 Gheen Corael of oock Gheperelt'

 

Van de gantsche heele Wereldt

 

En acht ick noyt soo waerdigh,

 

Als dese Maeghden aversoet,

 

Die ons zijn wonder goedt,

 

Om haer Deught alsoo aerdigh.

Besluyt op 't voogaende,

Wijck Coralen, wijck Ghebeente,

Wijck dan Perels, wijck Ghesteente,

U Oogh-glimpen mach niet zijn

By dees schoone Maeghden fijn.

Wijck dan Venus, wijck dan Palles,

Wijck dan Juno, wijck dan alles,

Uwen glants en is al niet

By dees Nymphjes reyne Vliet.

Adriaen Pietersz.

O Soetigheydt!