Utrechts zang-prieeltjen

[p. 125]

Bruylofts-Eergift,

Stemme: Sylvester inden Morgenstondt.

E En Harder die sijn eerste Lief// ontrooft was door de Doot,
Bevindende 't groot ongerief// en hem van vreucht ontbloot,
Soeckt op een nieuw of hem de Min// en het geluck wou leyden,
Tot dat hy weder nae sijn sin// mocht wesen met sijn beyden.
Want dan de Minnaer 't vrijen dunckt te wesen alderbest.

2 Hy gaet niet west, niet zuyd, of noort// door Veen, Bosch, Berch of Dal,
Al zijn de Nimphjes seer gestoort// sulckx hem niet hind'ren sal:
Maer vaert recht regel oostwaert an// met sijn kleyn lastbaer schuytje
Na stee, tot hy in 't ent vernam, die heden is sijn Bruytje:
Nu door den Echt te saem vereent, nae haer begheer,
Dus leyt de Nymphjes al haer moet en hoop ghestort ter ne'er.

3 My docht, ick hoorden hare klacht// die sy met traentjes de'en,
Wel lieve Nimphje peynsd' ik sacht// waer toe sulck naer gemeen?
Denckt liever om een jongh Gesel// in 't soetste van sijn Ieuget,
Die u somtijdts door jock en spel// de droeve geest verheuget:

[p. 126]

 

Ghy weet de Ieught en d'Ouderdom past niet te gaer,

 

Want d'een lijckt dan de Dochter wel, end' ander schijnt de Vaer.

 

 

 

4 Ey stilt, ey stilt u droef geklach// wel seecker benje sot?

 

Want komt het breeder aen den dagh// soo wordje licht bespot:

 

'tIs nou toch al gevrijdt, getrout// gelief-koost, en ghewonnen:

 

Waer over men dees Feest hier hout// want 't Huw'lijck is begonnen

 

Met dese Twee, die in 't ghetal van Iaren bey

 

Niet veel verschillen, dat voecht best, so 't oude spreekwoort sey,

 

 

 

5 Wel aen dan nu, vereende Twee// malkander trou betoont:

 

Wy wenschen dat gheluck en vree// by u geduerigh woont,

 

En dat ghy noch een langhe tijt// meught leven met u beyden,

 

In goede rust, of schoon de Nijdt// veel laster soeckt te spreyden:

 

Dat Godt den mensch heeft toegheleydt, hier in dit Dal,

 

De Nijdt, met al haer nijdigheydt, sulcks niet verhind'ren sal.