Utrechts zang-prieeltjen

[p. 70]

Een Noodinghe der Lente
Aen de Ieught.

Stemme:
Vrouw Moeder! neem mijn Pijl en Boogh.

R Yst Nimphjes, met der Lenten Son,
Ontsluyt u hart voor Coridon,
Wiens vaste trouwigheyt sal blijcken,
Door nimmermeer van u te wijcken.

2 Pluckt Bloempjens in de lieve Lent,
Vlecht die te samen tot een tent:
Waer in ghy schuylt voor noortse buyen,
Of als de Zon brant heet in 't Zuyen.

3 Hanght recht in 't midden van de top
Een puyck gecierde Kransjen op,
En singht daer onder by u Schaepjes,
Tot groote vreught van al de Knaepjes.

[p. 71]

 

4 Soo langh tot dat den Hemel self

 

V Gunstigh is, met sijn gewelf,

 

En noodight wederom te weyden

 

Aen schoone geverfde verse Heyden.

 

 

 

5 Maer dat een Bron en Water-val

 

V Dorstigh Vee strack laven sal,

 

Met sijn by na vergoode stroompjes,

 

Gespoelt door Mirth en Laura Boompjes.

 

 

 

6 Daer elck na sijnen eygen sin,

 

Beleven mach de reyne Min:

 

Ghy wert hier noyt gesteurt van Sotten,

 

Die dese sottigheyt bespotten.

Vredigh.