Utrechts zang-prieeltjen


Moreus Onsteltenis, Over de Lichtvaerdigheyt van Lardenia.
Toon: Astrea. S Oud' ik mijn wraek aen u volvoeren, Soo moest ik u tong (ô Aldersnootste Hoer der hoeren) Die mijn soo bedwong
[pagina 42]
Door uyt-gekeurde tael, Dat ik, V strik (Gemaekt van meenich quael) Geensints en kond' ontgaen: Verdoen, Om hoe'n Dat die geen meer kon schae'n 2 Mijn hert had ik u opgedragen, Meenende gy waert Het puyk de Maeghden in ons' dagen: Maer nu ik u aert Te degen gae door-sien, Bevin, Ik min Eerbaerheyt, als (misschien) De Griekse Lais had; Want ghy, ô Pry! Zijt nimmer 't minne sat. 3 Al u vermaeck is 't dartel speelen, En om nevens dien, V losse minne om te deelen Aen al-sulke lie'n,
[pagina 43]
Die u verhefte list Niet sien; Waer vli'en Op 't oogh aen mijn kist, Met meening dat daer in Berust, De lust Der onvervalschte Min. 4 Maer sy bevinden na hun vangen, (Even als ik doe) Dat hen de quaetste rampen prangen, En daer komen toe, En menig noch niet kan Hem schuw', Van u Betoonen, maer blijft an V keten noch gehegt, Daer eb, Verschrik Als men u naeme segt. Ja wilde eêr ik weêr sou om u liefde smweken, Veel liever van de vreugt des Hemels zijn versteken. Een, voor veel.