Utrechts zang-prieeltjen

Geveynsde
minne-vruchten.

Stemme:
Ick ly in 't hertpijn ongewoon.

O Min! hoe treurigh kan sich vaeck
Een Minnaer draegen;
Hoe droevigh klaegen,
Dat hy noch lust noch geen vermaeck
Maer droevigh knaegen
Lijdt door liefds plaegen,

[p. *17]

 

[p. 237]

 

Hoe seer hy weent// niet meent

 

Sijn droevigh stryen,

 

Schoon hy droevigh treurt en peynst

 

't Is alles maer geveynst

 

Door schijn van lyen.

 

 

 

O tongh! die inden Minnaer klaecht,

 

Dat hy van binnen// door brant der minnen,

 

Verlieft is op een Ionge maecht,

 

Wiens swacke sinnen// licht sijn te winnen,

 

Maer als de mont// de gront

 

Van haer gepeynsen

 

Door sijn ontrouheyt heeft verspiet,

 

Wil hy haer liefde niet

 

Gerooft door 't veynsen.

 

 

 

Wat teelt die valsche minne doch

 

Als droeve vruchten// van Maechde suchten,

 

O min wiens valsheyt en bedroch

 

Men noyt beduchten// als door het vluchten

 

Wiens min gelooft// berooft

 

Het Maechden herte,

[p. 238]

 

Dat in al te droeve pyn;

 

In plaets van vrolick sijn,

 

Proeft liefdens smette.

 

EYNDE.

 

 

 

Wat kander meer verdriet oft pyn.

 

Wat kander grooter quellingh sijn,

 

Als datmen door geveynsde Min

 

(In Schyn van een oprechten Sin)

 

't Zy hier of daer de vrijer speelt,

 

Een jonge Maeght het herte steelt,

 

Wat isser, segh ick meer verdriet,

 

Als sy dan wil, maer hy haer niet.