Utrechts zang-prieeltjen

[p. 183]

[Ghelijck den dauw verspreyt]

Stemme:
Zoo langh is 't Muysjen vry.

G Helijck den dauw verspreyt
Op roose blaedtjes leydt,
Ghelijck de Sonne-schijn (voor wien het Roosje buyght)
De soete morghen dauw, van Roose bladen suyght.
Gelijck een bloempjen soet
Door Son en dauw gevoedt,
Een levendige ziel in levens wellust brenght,
Wanneer sijn jeughdigh blos is met Kristal vermenght,
Mijn zieltje wellust schept
Als ghy u Lipjes rept;
Wiens root korael, mijn lief! is als een roos die bloeyt,
Waer op Kristalle douw van Hemels Nectar vloeyt.
Wat wellust kreegh mijn ziel
Als 't oogh hier op verviel;
Ick dacht, dat ick nu moght mijn Engel sonne sijn,
Ick zoogh mijn zieltje vol, op klipjes van Robijn,

[p. 184]

 

Wat beeck stort soeter vloedt,

 

Als Heunich-beeckjen doet?

 

Die uyt een Hemels grondt de Nectar drupjes haelt,

 

En schietse op korael met wit Yvoor bepaelt,

 

Daer 't ruyschen van haer keel

 

(Veer boven het ghespeel,

 

Of stemmen in Musyck) tot vreuchd de Goden dwingt,

 

Wanneer haer lieve keel een minne deuntje zinght.