Utrechts zang-prieeltjen

[p. 168]

[De soete vreught van dese nacht]

Stemme:
En fin L'amour est monvainceur.

D E soete vreught van dese nacht,
Heeft mijn minnende ziel soo langh verwacht,
Dies lief u sluym'ren staeckt,
Veynst niet in slaep te zijn, ontwaeckt,
Mijn hert in lusjens blaeckt,
Tracht na 't verkrijghe, om 't geen ick swijghe,
En my grilligh maeckt.

2 Soete zieltjen gunt my dit,
Dat ick u maeghde-bloem nu eenmael spit,
Wy twee zijn een door Godt
Gevoeght, schuwt niet meer die u lot
Nu is, u lieve slaep
Wilt doch breecke en om 't geen 'k smeecke
Uwe lusjens raep.

[p. 169]

 

3 Hoe Lief, ick sie 't is u

 

Maer veynsery, hoe na denckt ghy ick nu

 

Sonder gevoelens lust,

 

Hier legghen soud en zijn gerust,

 

Neen doe 'k op 't bedt al sacht

 

Setten mijn voete, u te begroete,

 

Op een aer wijs dacht.

 

 

 

4 Neen 't was de meeningh niet,

 

De minne-teelder my wel anders ried,

 

Ia dat ick u wacker maeck,

 

't Geen my eerst wond ick eerst aenraeck,

 

V oogh en mont ick soen,

 

Ach! die sneeu-witte, ontwackt eer ditte

 

Eens my meer doet doen.

 

 

 

5 Wie ist die myn slaep steurt,

 

Mijn suyvere borst door aentastingh besmeurt,

 

Ist spoock? geen mensch soo stout

 

Oyt was geen spoock seker u houdt,

 

V Bruygom Lief u kust,

 

Wel Lief waer deur alsoo my steure,

 

En mijn soete rust.

[p. 170]

 

6 Weet ghy niet wat daer meed

 

Een Bruygom meynt mijn ziel een Minne beed,

 

Ey soetert hout u handt,

 

Wat is u wil? koelingh mijns Brandt,

 

En 't geen waerom men swiert,

 

Tot men te vrede, al kussend mede

 

Een soet Bruydje viert.

 

 

 

7 Ist om kussen dan,

 

Soo kust my vry, ach! mijn Lief dat en kan

 

Niet blussen lust alleen,

 

V lust soeckt ghy vry diep, o neen

 

'k Soeck maer 't geen my bekoort.

 

Ach stil ay soete, o Lief eer 't boete

 

Vws lust, yemants hoort.

 

 

 

8 't Is maer een Bruydgoms groet,

 

Ia Lief ick voel wel wat ick lijden moet.

 

Mijn lief ist onghewoon

 

't Is waer ay rust nu, mijn verschoont,

 

Vermoeyt van tegenweer,

 

Rust, rust mijn brave, een morgen-gave,

 

Ick u weer vereer.

I. Mol