Utrechts zang-prieeltjen

[p. 132]

[Laestmael als ick mijn Nimphe vondt]

Stemme; Si voez ne voules me gerir.

L Aestmael als ick mijn Nimphe vondt
Omlommert van de groene bomen
By de water-stromen
Inde morgen-stont,
Daer sy (met sughjes, en getraen)
Haer minne-klaghjes storten op de blaen,
En gingh in't lieve groen
Haer soete minne voen.

2. Terwijl mijn Nimphe besigh was
Met bloem en kruydtjes te vergaren
Van bedouwde blaren
In het groene gras,
Vliedt een suchjen uyt haer hert,
O sughjes (seyd' sy) tuygh mijn minne smert
Aen hem, die ick bemin
Als d'Afgod van mijn sin.

[p. 133]

 

3. Soo haest als ick haer lieve mondt

 

Dees soete woorden hoorden spreken

 

Docht my, 't was een teken

 

Van oprechte gront,

 

Ick begaf me aen haer zy,

 

En offerde uyt liefde my gevry,

 

En badt mijn Herderin

 

Om hare weder-min.

 

 

 

4. Als ick mijn min te kennen gaf

 

En dat ick socht haer te bewegen,

 

Viel sy my weer teghen,

 

Sloegh mijn liefde af,

 

Dies ick scheyde van de min,

 

Vermits de Maeghden zijn te los van zin,

 

Daer toe vol veynsery

 

Dies staeck ick mijn gevry.