Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen– Auteursrechtvrij
Stemme:
| |
[pagina 123]
| |
Sult ghy altijdt zijn afkeerigh// en begeerigh
Na mijn doodt o lieve Mensch.
3 Ach! hoe dick en meenigh werven// was het sterven
By my op het meest geacht,
Om dat ick vondt dat u sinnen// noyt mijn minne
Plaetse gaeft in u gedacht.
4 Wat al gunst ick u oyt deede// mijn gebeede
Waren van u staegh versmaet,
Daer uyt dat ick speur beminde// Miralinde,
Dat ick van u werd' gehaet.
5 Hoe vaeck hebben d'Amstelstroomen// en de Boomen
Die daer vast staen op sijn boort,
Mijn soo droevich bitter klaghen// alle dagen,
Als getuyghen aengehoort.
6 't Schijnt dat Tirsus roode kaecken// u vermaecken,
Maer bedenckt u Harderin,
Weet ghy niet wat al gebreecken// in hem steecken,
En hoe vals hy is van min.
7 Heeft hy niet de lieve Philles// en Am'rilles,
Nevens u Gespel Clarint,
| |
[pagina 124]
| |
Om men weet niet wat verlaten// die sijn praten,
Wert nu van u soo bemint.
8 Evenwel sal ick mijn trouwen// eeuwigh houwen
Dien ick u sweer in mijn hart,
En sal u mijn gansche leven// niet begeven,
Al ist mijn de grootste smart.
9 'k Hoop dat noch mijn groot ellende, u in 't ende
Sal veranderen doen van sin,
Dat ick noch u gunst sal erven// en verwerven
't Geene dat ick soo bemin.
|
|