Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
Auteursrechtvrij
[pagina 110]
| |
Stemme:
P Oliphemus aende Stranden// voelde branden
Sijn wreet hart in heete-min,
Met een Seyse hy hem scheerde// ende hy keerde
Met sijn een oogh 't Zeewaert in.
2 Sevenmael sach hy rontsomme// is geklomme
Op een steile rots aen Zee,
Daer hy op sijn Rijspijp neurde// hoe hy treurde
Om sijn Nimphe Galathe.
3 Galathe heeft hy gesonghe// sal den jonge
Poliphemus noyt sijn brandt
Met sijn water Nimph verkoelen// moet ick voelen
Hoe den Etna mijn vermandt.
4 Galathea komt wat naeder// denckt mijn Vader
Is een Zee-god onbevreest,
Voor Iupijn noch sijn donder// ist gheen wonder
Ben ick noyt vervaert geweest.
| |
[pagina 111]
| |
5 Galathe braveert de weerelt// geen geperelt
Is soo eel, noch ghy Iupijn,
Sy is bloosender als Flora// trots Aurora,
Klaerder als een Kristalijn.
6 Wt u ooghjes Paragonne// haelt de Sonne
Al haer schijnsel die sy geeft,
Ghy verdooft de silv're mane// jae Diane
By u schoonheyt niet en heeft.
7 Dies mijn schoonste Galathea// ooght mijn Vee na,
Die de Sillops Bergh bedeckt,
En mijn knots bedwinght de Landen// met de Stranden
Alsoo wijt ons Landtschap streckt.
8 Ick heb o! Goddin vol waerde// in mijn Gaerde
Al de vruchten Pomene,
Daer ick op mijn fluyt sal spelen// en sal queelen
Aengenamer dan Orphe.
9 Ghy seght ick heb maer een ooghe// siet de hooghe
Phebus heefter oock maer een,
Sonder d'welck dat Aert noch Hemel// en 't ghewemel,
Vande Starren noyt en scheen.
| |
[pagina 112]
| |
10 Noyt hielt hy sijn oogh in 't Westen// dan ten lesten
Keerde hy hem rasent om,
Om sijn Galathe beminde// te verslinden
Gaf een yselijcken brom.
11 Door dit gruwelijck naerbotsen// spleet de Rotsen
Vanden Bergh AEtna heel,
Galathea teegh aen 't vluchten// doch het zuchten
Was tot Arsis achterdeel.
|
|