Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
AuteursrechtvrijVoys: Tout les Souldats de Françe
A Enhoort dit droeve klachje,
Van do do do d'overgrooten noodt:
Ki ki ick was lest op een Nachje,
In pij pij pij prijckel van de doodt:
Ick had' my selfs begeven,
In't woest en nare woudt,
Noch was ick van mijn leven,
Niet alsoo se se se se seer benouwt.
| |
[pagina 52]
| |
2 Onder de lommer-boomen,
In 't na na na nat bedouwde Gras,
Si si is veel ghediert gekoomen,
Dat my my my my te machtigh was:
Sy teghen daer aen 't plucken,
En trocken my om 't meest;
Ick docht in dit verdrucken:
Och, och! ick ge ge ge geef de geest.
3 My docht ick most my weeren,
En da da da dat wilt Ghediert
Se se seer vlijtigh van my keeren,
Daer 't om om om om my swiert:
Ick repte kloeck mijn handen,
En bruyckte sulcken kracht,
Dat ick van mijn vyanden
Verscheyde to to to t'onder bracht.
4 Ick de al wat ick konde,
In de de de dese felle strijdt,
Ma ma maer kon tot geener stonde
Het va va va van worden quijt;
| |
[pagina 53]
| |
Het volghde my ghestadigh,
Tot aen myn Leger-stee,
Al waert 't my ongenadigh,
Seer groote que que que quellingh de.
5 Noch heeft hy my gheslaghen
Seer de de de deerlijck in mijn Hart,
Da da dat my noch alle daghen
Doet do do do doodlijcke smart:
Dat sal niet eer ghenesen,
Voor sal verkreghen zijn,
Een Diertje van de dese,
Tot lichtingh va va va van mijn pijn.
Ti ti 't is t'erbarwen. |
|