Typus Mundi

[p. 92]

[p. 93]

XXI. Vana fuga est, Crux quam fugis, haeret.

LEx Cruce Romanos exemit Romula ciues,

Fixit in infami corpora serua trabe:

Romanus nemo est, nemo, mihi credite, liber,

Qui sua dat Mundi colla premenda iugo.

Quisque tuos patimur manes, o Munde, Crucesq́ue,

Nullaq́ue non vllo gaudia felle madent:

Innumer as parit ipsa Cruces, nutritq́ue Voluptas,

Eq́ue Cruce innumeras Crux parit vna Cruces.

Marmora Sisyphijs haerent minus arcta lacertis,

Membra Ixioniae sunt minùs apta rotae;

Et vicina minùs Tityo sunt rostra renato,

Paestanisq́ue minùs spina marita rosis;

Quam sua crux Mūdo: Crux poenaq́ue, spinaq́ue Mundi;

Coece Amor, haerentes quid fugis Orbe cruces?

Testudo cochleam, stultus vitauerit vmbram

Ante; comes mundi Crux, fuga vana Crucis:

Tolle tibi Mundum, & pennâ pete remige Coelum,

Crux simul aetherium sollicitabit iter:

[p. 94]

 

Vtq́ue aries Phryxo, sic Orbi subijce tergum,

 

Crux aderit medio dura Tyranna mari:

 

Splendidus Assyrio conuiua recumbis in ostro?

 

Arbitra Crux coenae prima futura tuae est:

 

Corpora das somno? Crux somni nescia tecum

 

In plumâ ponet nobiliore caput:

 

Nempe Theonino nunc liuor pectora morsu,

 

Ira Lycambaeo nunc edit ore iecur;

 

Et nunc insomnes rodunt praecordia curae;

 

Nunc cor ferrato pertinat vngue dolor;

 

Iam morbus rapidis depascitur Ilia flammis;

 

Iam piger infuso serpit in ossa gelu.

 

Omnia quid memorem? Fabium lassare loquacem,

 

Vastaq́ue clamosi Stentoris ora valent.

 

Hûic infaustus Hymen, hûic proles degener est Crux,

 

Spes adeo sibi Crux, Crux amor ipse sibi est;

 

Agricolae mentita seges, trabs naufraga nautae,

 

Vulnera militibus, prodita signa duci;

 

Regibus est regnum sua Crux, locupletibus aurum,

 

Dum locuples arcae Rex timet vsq́ue throno.

 

Et dubitas Regum cur ardua vertice stet Crux?

 

Cur gerat inscriptas fronte moneta Cruces?

[p. 95]

 

Maxima regna Crucis; toti Crux imperat Orbi:

 

Vincere vis Orbem? vince, Cupido, Crucem.

Celimaçon collé à sa cabane ronde
Ne s'en peust depestrer: veux tu porter le Mōde?
Bon-gré, mal-gré tu doibs porter sa croix: c'est rage
De s'en vouloir deffaire, c'est fuyre son propre ombrage.

Voor niet vliet desen sot
Sijn schaduwe; 't is spot;
De Schilt-padd' draeght haer huys /
De werelt draeght haer Cruys;
Treckt ghy de werelt aen /
Hoe kondt ghy 't Cruys ontgaen?