Oprecht en kort Verhael, van twee-en-veertigh Persoonen die ontrent Spitsbergen, met haer Schip, vergaen zijn.
IN ’t Iaer 1646. is Ian Cornelisz. van Municky, met een Galjoot gevaren nae Spitsbergen, en die gewesten, om Walvisschen te vanghen: Dit Galjoot is den 6. May uyt Tessel gevaren, en quam den 3. Iuny by het Lant van Spitsbergen meenden de Bay in te loopen, maer ’t Ys dreef so geweldigh af en aen, dat hy genootsaeckt was Zee te houden, eyndelijck nae dat hy veerthien dagen door ’t Ys af en aen geswurven hadde, hebbende ondertusschen twee Visschen gevangen, quamen sy in de Bay, doch de gevangen Vissen lagen noch buyten de Bay in Zee, en also sy vreesden de Visschen te sullen verliesen door den schielijcken Ysgangh, die sy gewaer wierden, sonden sy de Sloep na buyten, om met alle mogelijcke vlijt de Visschen te bergen, en terwijle sy hier mede besich waren, en vast heen en weer roeyden, so sien sy verre van haer in Zee op een schos Ys, eenige wittigheyt blinken en beweghen, maecktender onder malkander een Beer af, (die daer meest wit zijn,) eenen Harponier Ellert Iansz: van Oosten-blocker, mede in de Sloep wesende stemt daer nae toe te roeyen, ’t welck gevolght wiert, maer naderende sien sy dat die wittigheydt een witte Block-vanger was, daer een man mede stont en weysde, een teeken van hulpsoeckingh, roeyden daer op na de voornoemde schots Ys, waer op sy tot haer alder-verwonderinghe, vier levendighe menschen vonden, en een doode, waren Engelse, vielen voor de Hollanders uyt de sloep op haer knien neer, niet wetende van groote blijtschap, wat sy tot danckbaerheyt aen haer betoonen souden, sy wierden in de Sloep genomen en na de Bay gebracht. Sy hadden met een bijl een groote kuyl in ’t Ys gehouwen, en de stucken ende spranckelen, die sy uyt hieuwen, stapelden sy rontom de kant van de kuyl als ’t boort van een schuyt, om de windt en ’t water, beter te ontschuylen, op die maniere hadden sy haer in die kuyl by malkanderen onthouden. Sy seyden dat het veerthien dagen gheleden was, datse’t Schip hadden verloren, en waren met haer twee-en-veertigh Mannen op de schos geweest, hadden eenige victuali by haer uyt het Schip geberght, met een Sloep, en eenige ander gereetschap, haer Cammandeur siende dat ’t daer op ’t Ys voor haer niet te harden en was, resolveerde, om waer ’t mogelijck, op ’t lant te komen, voer met 17. Man met de Sloep nae landt, ende dan soude hy haer oock halen, maer also ’t hart waeyde en tsedert de Sloep geen meer vernamen, so vermoeden sy dat hy met volck en al gebleven is, waren doe noch met haer 24. Man op ’t Ys, maer also haer eten op was en alreede grooten honger leden, en niet anders als de doot voor oogen sagen, begaven haer sommige op eenige schossen, terwijl sy by ’t Lant langhs dreven, maer hebben daer ook noyt van vernomen of sy aen Landt quamen, of van eenige Schepen geberght zijn. Hier saten sy doe noch met haer vieren by malkander, seer bedroeft, sagen geen kans om eenmael geberght te worden, of ’t van honger, buyten de gruwelijcke koude, langer te harden. Den eenen die had een leeren Riem om ’t lijf, die deylden sy onder malkander, en aten die, ’t hielp so veel alst kon, en nae dat wijse eenige dagen in ons schip gehad hadden en alle hulpe door de Barbier, en andere haer aengedaen was, zijnder 3 gestorven. so datter niemant van de 42. Mannen, te recht is gekomen, als een Man, die met een Galjoot van Delft in September 1646. behouden in de Maes is overgekomen, en vrolijck na huys gereyst, waer voor hy Godt op ’t hooghste heeft te dancken.
EYNDE.
Auteursrechtvrij