De tweede nieuwe overtoomsche markt-schipper, of Durkerdammer kramer. Beladen met liederen

Een Lied voor booze Zondaars.

Wijs: Mameer ik zeg, en gij moet weten.

Gij booze Zondaars moogt wel beven,
Die voortaan zoekt hier in dit leven:

Des werelds lusten en plaizier,

Waardoor gij eeuwig gaat verloren,
En eens die droeve stem zult hooren:

Gaat weg van mij in 't helsche vier.

Zeer schielijk werd gij weggenomen,
Want ziet de duivels zullen komen,

[p. 23]

 

En sleepen u gelijk een hond,

 

Naar 't vuur, alwaar veel duizend pijnen,

 

Die nimmermeer zullen verdwijnen,

 

Staâg werd gevonden t'aller stond.

3.

Wiens hart bevangt geen schrik of vreezen?

 

Want daar zal 't eeuwig duister wezen,

 

En nimmermeer een schemerlicht;

 

Gij zult wel knarsen op uw tanden,

 

Dat gij uw voeten en uw handen,

 

Hier staâg tot onregt hebt gerigt.

4.

Maar niets zal het u kunnen baten,

 

Godes toorn zal u nooit verlaten,

 

De duivels zullen met vermaak,

 

U schier verstikken door het rooken,

 

En 't vuur al meer en meer opstoken,

 

Dit alles is hun lust en smaak.

5.

Gods goedheid moet gij staag ontbeeren,

 

En 't vuur dat zal u nooit verteeren,

 

Waarin gij eeuwig branden moet;

 

Gij zult ook nimmer zijn met vreden,

 

Ja niet een lid van al uw leden,

 

Verminderd wordt door deze gloed.

6.

Hoereerders! staakt uw vuile lusten,

 

En zoekt voortaan niet meer te rusten,

 

In d'een of andere hoer haar schoot;

 

Wilt dezen regel voor uw stellen,

 

Haar wegen leiden u ter hellen,

 

En in een eindelooze dood.

7.

Gij dronkaards! laat u dit niet belgen,

 

Die bier en wijn weet in te zwelgen,

 

Tot dat gij stom ligt op de straat;

 

Wilt gij het 's werelds vreugd verkiezen,

 

Gij zult den Hemel haast verliezen,

 

Den Hel voor u al open staat.

8.

Gij Rijken! die dikmaals den armen,

[p. 24]

 

Laat voor uw deur zoo droevig kermen,

 

En dat slechts maar om een stuk brood,

 

Gij jaagt hen als een hond'naar buiten,

 

Godt zal u uit den Hemel sluiten,

 

In d'allerschrikkelijkste nood.

9.

Wel vrienden! wilt u naarstig weeren,

 

Om van die wegen af te keeren,

 

Opdat gij namaals zeer verblijd,

 

Uw Schepper eeuwig hier moogt looven,

 

En zoo de duivelen berooven,

 

Haar heerschappij tot allertijd.

10.

Wij bidden U, o Opperkoning!

 

Logeerd ons in uw hemelwoning,

 

Alwaar het altijd dag zal zijn;

 

wilt ons door uwen geest geleiden,

 

Opdat, wanneer wij zullen scheiden,

 

Bevrijd zijn van de helsche pijn.