De twee vrolyke confraaters. Zingende de nieuwste liederen

[p. 59]

Beklag Lied, van een Jonkman die te Hamburg onthoofd is, nadat hy zestien Jaaren in Indiën geweest is.

Stem: O Holland schoon! enz.

AEnhoord gij Menschen wie gy zyt /

Wat ik u zal verhaalen:

Hoe de Zatan met listigheid!

Een Jonkman bracht aan 't dwaalen.

Als ik verhaalen zal dit Lied:
't Is tot Hamburg klaar geschied /

Daar raakte hy aan 't klinken /

Met Gezelschap aan het drinken.

Een Jonkman daar in 't Gezelschap

Begon kwestie te maaken /

Die vatte hem daar bij zyn kop /

Steld het mes op zijn kaaken.

Dees goede Jonkman dit vernam /
Hy wierd zeer toornig ende gram /

Trok het mes uit de scheede /

En stak hem dood ter Steede.

[p. 60]

3.

 

Doen vluchten hy tot Amsteldam /

 

Ging naa Oostindiën vaaren /

 

Daar hield hy hem vroom en bekwaam /

 

Daar was hy achtien jaaren.

 

Hy kwam van daar hier wederom /

 

Twee duizend guldens was de zom /

 

Dat hy alles meede brachte /

 

En naa zijn Ouders trachten.

Hy ryst weer naa Hamburg dra /

Om zyn Ouders te bezoeken /

Die woonde toen te Altona /

Hy kwam daar met verkloeken.

Zijn Ouders die verschrikte zeer /
Als zij hem zaagen daar alweer /

Zy spraaken met benouwen:

Wild uw verborgen houwen.

Toen sprak hij: Vader wie zou daar

Myn van die tyd noch kennen?

Daar 't is geleeden zestien jaar /

'k Zal by die lichte Dente

Niet meer verkeeren / zwijgt maar stil/
Op dat niemand krygt zulke gril /

Die myn zou gaan verraaden /

Wie zou myn bloed verzaaden.

Kort hierna trekt hy naa Hamburg /

Als hij daar is gekoomen /

Hy vryd een Dochter zonder zorg /

Maar die bracht hem in schroomen.

[p. 61]

 

Hy vryden haar drie maenden tyd /

 

Hy kreeg op 't laatst van haar verbliyd /

 

Het jawoord daer verheeven /

 

Door liefde tot haar gedreeven.

Hy gaat vrolyk van haar met vlyt /

Zonder iets kwaads te denken /

Daar kwam een Vrouw by deeze Bruid /

Die kon hem dit wel krenken.

Die sprak tot haar met woorden dan:
Zult gij Trouwen zoo wreede Man /

Die met wreede accoorden /

Een Jonkman ging vermoorden.

Wel Buurvrouw sprak dees Bruid zoo zeer:

Is dit een Moordenaare?

Die myn beminde van hertenzeer/

Wat droefheid komt my baaren.

Is dit de vreugde die ik zag?
Ach ik beklaag de eerste dag!

Dat hy by mij kwam keere /

ô Dood veld mij daar neere.

Dus komt hy weer des ander Dag /

Al by zijn Bruid verkeeren /

Ik ben bedroefd dat ik uw zag /

Sprak zy met groot hartzeere /

Want ziet ik uw nooijt Trouwen zal /
Zoo lang uk leef op 't Aardsche Dal /

Want gy ging met verstooren /

Een Jonkman wreed vermooren.

[p. 62]

10.

 

Toen sprak hij: Lief zegt mij ten toon /

 

Wie dat dit heeft gesprooken /

 

Ik ben een eerlijk Perzoon /

 

Is onze Liefde gebrooken?

 

Zoo wensch ik dat van stonden aan /

 

De Dood mij haalden hier van daan /

 

Doen ging hy van haar heenen /

 

Is na 't Gerecht getreeden /

Hy sprak: Wijn Heeren hoord myn bee /

Ik ben een Moordenaare /

Want ik hier laatst een Neêrlaag dee /

Wel over zestien jaaren.

Doen vluchte ik alhier van kant /
Ik ben geweest naar 't Indisch Land /

Maar myn knaagende conscientie /

Maakt het Gerecht nu mentie.

De Heeren waaren zeer ontsteld /

Als zy hem hoorde praaten /

Zij hebben haar woorde geveld /

Gaat wandelen uwer Straaten /

Want ziet / Vriend wy kennen u niet /
Gy zyt in razernije ziet /

Hoe komt gij met uw woorden

Ons Dolle Raad verstooren.

De Dienaars brachten hem van 't Raadhuis /

Met consent van de Heeren /

Maer sprak: ik heb geen abuis /

Wild mijn doch loon vereeren.

[p. 63]

 

Hy ging weer booven beduit 't haar /

 

Hoe hij de Neerlaag dede klaar /

 

Het Gerecht met verstrangen /

 

Genoodzaakt hem te vangen.

Als hy nu zat in deeze nood /

Liet hij de Heere verwitte /

Want hij verlangde naa de Dood /

En woude niet lang zitten.

Maar doen ontbood hij deze Meid /
Zij wierd gehaald bij hem ter tyd /

Daer zy zoo vitter schreiden /

Als zy hem zag in lijden.

Hy sprak: myn Lief en schreid niet meer /

En haer wel duizendmaal kuste /

In den Hemel zien in uw weer /

Te sterven is myn luste.

Zyn Dader kwam ook by hem ziet /
Die wou hem troosten in zyn verdriet /

Zyn Dader in die tijen /

Begon bitter te schreijen.

Schreid niet! schreid niet! Och Dader zoet!

De tyd is haast gekoomen /

Dat ik van hier vertrekken moet /

Ik voor de Dood niet schroomen /

Myn dunkt ik zie myn God en Heer
Hier boor myn zweeven heen en weer /

Die zal myn ziele haalen /

Al in des Hemels Zaalen.

[p. 64]

17.

 

Dus treeden zy weer van hem af /

 

Zyn sententie wierd geleezen /

 

Men sloeg zyn Hooft van 't Lichaem straf /

 

Hy stierf zonder vreezen /

 

Maar drie daegen na deezen tyd /

 

Conscientie knaegde deeze Meid /

 

Zy nam een mes met smerte /

 

En stak het in haar herte.

Zyn Dader ging van droefheid ach:

Hier over murmureeren

De Zatan kreeg hem in zyn macht /

Hy ging naa buiten keeren.

Hy sprong aldaer in eene Sloot /
't Water versmoort hem / hy was dood /

Zyn Moeder met vezwaare,

Zit in 't Dolhuis aldaare.

Neemt hier een spiegel wie gy zyt /

Gy Ionkmans alle zaamen /

En u van 't kwaed Gezelschap myd;

En gy Dochters te zaamen /

Derwyt niemand zyn ongeval
Men weet niet waer men toe komen zal /

Al heeft de Mensch lang leeven /

Hy zy 't nooit vergeeven.