|
| |
| |
Een Nieuw Vermakelyk Lied.
Op een Lieffelyke Wys.
1.
Het leven kreeg van den Heer
Is tot dienst van den Mensch,
Tot zyn nut en tot zyn wensch.
Al 't Gediert dat 'er leest,
Dat op Aarde en Water sweeft,
Aan hem duyzent nut en vreugde geest.
Dat op Aarde jeugdig spruyt,
Jaagt in de groene Mei zyn zoete geure uit
Het herleefd en 't bloeit,
En 't schiet en 't groeid,
| |
| |
En 't maakt dat alle herte van vreugde bloeid,
Aan de Goedertierent Opperheer.
2.
En maakt dat 't jeugdig vogt
Word in bloem en spruyt gebrogt,
't Geeft de Rooze zoete geur,
En steld Floraas heele hof in sleur.
En door des Hemels dauw met honing vogt bezet;
De kruyden in haar eerste jeugd,
Dienen ons met groote vreugd,
Haar zoete geure ons heele hert verheugd
Aan de Goedertierent Opperheer.
3.
Niet alleen bloeid het kruyt,
| |
| |
Meenig hert ook ontsluyt,
Loven God met bly geschal.
't Zeisje zeer aardig zingt,
Van de eene tak op de andere springt
Doet de Boer uit 't Bed op staan,
Zoo dra de purpere dageraat komt aan,
Kwak, kwak, kwak menigmaal,
Hoord men in de groene Zaal,
Men kend daar een ieder aan zyn taal.
Lang eer den dag op gaat.
De Koekkoek slaat de maat:
Aan de Goedertierent Opperheer.
4.
Gaat men langs bos of hey,
Of wel dooreen groene Mey,
Men ziet vreugde om 't meest,
Zelfs tot in 't stommen beest.
Op zyn fluyt of schallemy,
Alle Vee springt op van herte bly.
Is ook menig vrolyk dier,
Corper, Snoek en Cabeljouw,
Zyn ook vrolyk zonder Vrouw,
| |
| |
't Is niet als vrolykheid,
Die 't hart van al 't Vee verblyd,
Door 't geheele aardsche dal,
Aan de Goedertierent Opperheer.
|
|
Auteursrechtvrij
