Het tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf

[p. 48]

Neuzen pacht.

Stem: Weest overschoon Herderin gegroet.

Luisterd eens toe, ey myn Heere hoort,
Wat ik wil zeggen of ik bruy voort,
De Pagter van alle de Neuzen,
Die stuurd my hier over de Straet,
Al waerje zoo groot als Reuzen,
Je moet geven al wierdje kwaed.

Wie dat een Neus een hand breet groot:

Die geev' een Ruyxdaelder al was hy dood:
Want liet men al zulke glyen,
Soo was de Pagt verbruid,
Maer wiljer een stuk afsapen,
Soo geeft gy niet een Duit.

Maer hebje een zeldermetze Neus:

Gants lang en plat gelyk een Geus,
Of een verbruide snavel,
Gants plomp en onbeschoft:
Soo geel gelyk als zwavel,
Die zyn al vry verkogt.

Een spitze Neus in 't midden plat,

Die steekt by wyl een hond in 't gat,
Of anders met gy geven,
Twee Gulde en een Oord,
Een Neusje zonder leven;
Dat geeft niet regtevoord

Een Neusje van fatzoen gelyk een boon,

Of ook een smeldkroes geeft een Kroon,
Een Neus gelyk een kussen,

[p. 49]

 

Aen alle kanten breet,

 

Die laet men ondertussen,

 

Wel vry met eenen scheet.

 

Maer hebje een Bakbeest van een domp,

 

Een vinger lang en byster plomp,

 

Die voor Pacht betalen,

 

Ses Schellinge omtrent;

 

Een Neus rontom met malen,

 

Is mede vry bekend.

 

Een Neus als een Beuling pen die zal:

 

Een stooter betalen eens voor al,

 

Een Neus rontom met Jongen,

 

En overdadig dik,

 

Daer is ook voor bedongen,

 

Een Schelling voor het Rik.

 

Een kromme Neus als een Papegay,

 

Aen 't endje spits, dat staet niet fraey,

 

Een pokkige Neus met roven,

 

Een Neus als een Kalkoen,

 

Of met een vrat van booven,

 

Heeft met geen Pagt te doen.

 

Een Neus aen 't endje wat geklooft:

 

Een Neus gelyk een Snoeken hooft,

 

Die kunnen accordere,

 

Een Gulde voor altyd,

 

Een Neus met open zeeren,

 

Is voor de Pagt bevryt.

 

Een Lompen Neus als een Zalfpot,

 

Een vuile Neus als 't Varkens kot,

 

Die hebben niet te vrezen,

 

Een gulde is 't fatzoen:

 

Een platte Neus by dezen,

 

Heef met geen Pagt te doen.

[p. 50]

 

Een op gepikte Neus die geeft:

 

Maer een Gulde zoo lang hy leefd:

 

Een Snotneus en een dompje,

 

Met plooytjes op zyn Frans,

 

Die geven elk een stompje,

 

Sy zyn tog niet veel Mans.

 

Een Neus aen 't endje met een tip,

 

Die wierd betaeld voor eenen knip,

 

Een viezen Neus by dezen,

 

Die geeft een schelling toe,

 

Of anders moet hy wezen,

 

In 't aersgat van de Koe.

 

Een Neusje van een duim breet lank,

 

Is 's Jaerlyks vry voor eenen blank,

 

Een Hoere Neus met vlakjes,

 

Is voor een oortje vry,

 

Een schieve Neus lied strakjes,

 

Maer een Duyt daer by.

 

Wie niet betaeld die is gekeurt,

 

Die heeft zyn gantze Neus verbeurd:

 

Maer die de Pacht wil garen,

 

Geeft nimmer niet een Duit:

 

Het duurd maer zeven Jaren,

 

Zoo is den Impost uit.