Het tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf

Een Nieuw Lied.

Op een Schoone Vois.

Toen ik onlangs de schoonheid zag:

Der poezele Cesimeen,

Trof my de Min met slag op slag,
En quetste myn met een;
Myn geest verrukt door haer Gezigt;
Eyst dat ik tot haer Lof-gedigt
Op zing, op zing, op zing.

Volmaekte schoone Engelin,

ô Proefstuk der Natuur,
Myn hert dat brand om uwe Min,
En is zoo heet als vuur,
Stort in u schoot myn Minnebrand.

[p. 13]

 

En steekt myn tot een onderpand,

 

U mond, u mond, u mond.

 

U ooge slae met tindelend ligt,

 

Zoo ras gy maer een lonk

 

Wilt schieten op myn aengezigt:

 

Gestaeg een nieuwe vonk,

 

Sy schittert met haer bruyne glans,

 

En maekte dat myn Siel althans,

 

Staeg kwynt, staeg kwynt, staeg kwynt.

 

U Mond op 't aldernest besneen,

 

U Lipjes mals en rood,

 

Vertoone meer aenminnigheen,

 

Als venus naekste schoot,

 

Die Lipjes stupte als Corael,

 

Ach mogt ik doch myn wil eenmael

 

Daer in, daer in, daer in.

 

Lief waerdig Halsje met blank haer

 

van agtere schoon gekrult:

 

Met Minne-lokjes door elkaer,

 

Van vrouw Natuur gehuld:

 

Myn Sieltje broeid met minne lust

 

Soo ras myn mond het halsje kust;

 

Met vreugd, met vreugd, met vreugd.

 

U Boezem poesel mals en teer,

 

Puylt door de linde heen,

 

Met golfjes op een walmpees neer,

 

Vol van aenlokkelykheen,

 

Daer schuylt niet als een eerbaer vogt,

 

Ag dat ik daer mee leffe mogt,

 

Myn dorst, myn dorst, myn dorst.

 

U handjes zagjes als fluweel,

 

Met Adertjes door sneen

 

Die ik op 't alderbest verbeel,

 

By levend marmer steen,

[p. 14]

 

Doen myn staeg wensche om daer in,

 

Te leggen drome van de min,

 

Op Bed, op bed, op bed.

 

Ik zwyg nog stil van al het geen,

 

Van 't schoon voor 't oog bevryd;

 

Wel dubbeld waerd is aengebeen.

 

En tienmael werd gevryd,

 

Ter plaetze daer ik sterf van min;

 

Daer Venus met haer Huisgezin,

 

In woont, in woont, in woont.

 

Dat plaesje lief dat Ruigbegroeid?

 

Beplant zen alle zy

 

Dat om de Maend eens werd besproeid,

 

Daer hoeft geen Regen by,

 

Dat plaesje Lief dat niet ontbreekt;

 

Dan dat men het met een Kraen ontsteekt,

 

Of boord, of boord, of boord

 

Ach Lief waer ik zoo wellekom,

 

Dat ik met het hooft voor uit:

 

Eens in dit Heilig Heiligdom;

 

mogt doen gelyk een spruit,

 

Gewis gevoelde in u Ziel,

 

Geen Vreugde die u zoo beviel,

 

Als dat, als dat, als dat.