KortVerhaal. Jaargang 33

[p. 152]

Last post
Paul van den Hout

Voor Winnifred

De brieven die ik jou nóóit heb geschreven,
goddank ... zo tenenkrommend larmoyant,
naief en tegelijk zo arrogant,
maar goed dat ze in petto zijn gebleven.

Ze lagen al zowat een mensenleven
secuur geordend in een multoband
ergens op zolder in een biezen mand.
Nou nee, niet “ergens”, dat is overdreven.

Want laatst, na veel jenever en meer bier
in het café, klom ik de half vergane
trap op en vond ze blindelings, my dear.

Nietsziende staarde ik naar het papier
en bij gebrek aan inkt schreef ik met tranen
een laatste brief aan jou. Ook die blijft hier.