De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 46]

Hartslag
Nico Weber

voor Herbert

De berg werd beklommen, de toon was gezet,
ontgonnen geluiden van adem en bed -
het lichaam verkend, de beweging getekend.
De instemming twijfelde nog. Vanzelfsprekend

niets tegen de zin. Geen verkeerde verwachting.
Het licht viel verlegen, verzoende, het spon
uit verborgen verlangens het warme vertrouwen,
omdat het niet langer met aarzeling kon.

Het vlees was al voorjaar, de voorzomer van
het wezen, het leven, het lijf en gezicht,
in correspondentie met eenvoud, een man.

De avond viel dieper, de dag kwam niet weer.
Het onderling zuchten. Het uur kreeg gewicht.
Het hart sloeg de maat, man op man, keer op keer.