De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 89]

Twee gedichten
Kees Jiskoot

Zeeuws nieuws

...Een graf of veertien moest geruimd,
want opgeruimd staat netjes.
De delvers lichtten goedgeluimd
de doden uit hun bedjes

en legden zorgzaam bot bij bot,
maar schrokken zich een hoedje
toen 't laatste stoffelijk overschot
verbolgen riep: ‘Wat moet je?’

Dit nieuwsbericht stond uitgebreid
in De Kortgener Bode,
die echter naliet, tot mijn spijt,
te praten met de dode.

Zo snap ik niet waarom die vent
niet eerder opgestaan is,
nu kennelijk tot dit moment
zijn lichaam niet vergaan is.

Je zou die krantenmannen toch,
die hem niet ondervroegen!
Waar woont hij thans? En leeft hij nog?
Bevalt hem dat? Geen sjoege. -

Al houdt, dicht Bloem, het leven dan
zijn wonderen verborgen,
de dood niet minder, ook die kan
voor een verrassing zorgen.

Maar hem die gruwt van wonderbaar
verrijzen en verrassen,
die spitte men niet onder, maar
men late hem verassen.

[p. 90]

Corpora aliena

Hommage aan Cees Buddingh'

Waar ik geducht de schurft aan heb
is 't feit dat ik geen lurven heb.

Wat dat zijn, waarom zo geheten,
ik zou 't bij Jupiter niet weten.

En nog zoiets: wat is een hurk,
waar elk op zit, van Brit tot Turk?

Geen hoela (amme?), smiezen (in de?)
zijn op mijn hele lijf te vinden.

Daar komt dan nog de falie bij,
alom present, maar niet bij mij.

Je bent wel mooi gehandicapt
wanneer je geen dier dingen hebt.

Of zijn ze soms familie van
Cees Buddingh's kriks en porulan?

Maar wie heeft ooit een kriks gezien?
Verzonnen, net als lurf misschien?

Als dát zo is, welnu, dan is
met mij niets mis als ik iets mis.