De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 60]

Crème de savon pour la barbe
Liesbeth Lagemaat

De dag is vol geweest. Wij maakten vloed.
In de salon: een donkerslag, een stilte. Nee,
geen scènewisseling, gewoon het einde. En

de kapper die als een verdwaalde vis nog
even de vinnen langs het rekje met de witte
doeken, de kapmantels van oceanisch blauw

(o, onze hoofden, eindelijk bevrijd, naamloze
bloemen, en de spiegels uit een vorig fin de
siècle, zwarte vlekjes op het oog. De staar).

Gewoon het einde. Kijk, de kapper kent zijn
opera's. Meander van geluid: een laatste
brommer door de straat, de laatste hond -

De ventilator: plastic vlinder in het raam,
en hemels fruit aan het plafond, een dunne
schil die toen al naar beneden zweefde,

onafwendbaar, dit. Wij waren vloed.
De kappersvingers knippen: scherven lucht,
crème de savon, Atlantis, de nerveuze vinnen.

Het water zingt, maar alleen onder water.
Doek, een witte doek: finale.