De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 33]

Metamorfose
Jan van der Haar

De junk fietst schaterend met
een hoedje op in steeds kleiner
wordende concentrische cirkels
in de modder om de sneeuw.
Het trappen gaat steeds zwaarder.
Hij hijgt en hij zweet en hij
schatert niet meer. Dichterbij
komt de sneeuw. Ze glinstert
met haar flonkerende kristallen,
maagdelijk wit, in afwachting
van de junk, die, alsof hij zijn doel
heeft bereikt,

duikt in de kern en

intern verandert van een bruinvis
in een sneeuwpop, het hoedje scheef.