De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 61]

Twee gedichten
André Spruit

Westerik

De lucht van bladgoud en het water blauw.
Het gras is bleek als een papieren plant,
papieren blaren in het natte zand,
reukloos, voorgoed vergeten, als dor hout.

Ze staat doodstil met opgeheven hand.
Er vallen lange druppels door het beeld
dat van haar overblijft. Het komt verdeeld
in grote kringen bij de overkant.

Daar komt langzame muziek vandaan:
Fauré, een elegie. Ze buigt haar hoofd
en ziet een vreemde in het water staan.

Beweging van muziek is het begin
en dat moet voortgaan, stilstand is de dood
en dood, dood dat is droefheid zonder zin.

[p. 62]

Hopper - second-story sunlight

Ze kijkt omlaag vanaf een wit balkon
met uitzicht op het bos. De takken kraken
onder de vrachten blad, alsof een laken
te strak staat uitgespannen in de zon.

Het evenwicht waarmee de dag begon
is zoek. Wanneer ze uit balans zal raken,
zal dat een einde aan de stilte maken:
van tweehoog stort ze neer op het beton.

Binnen muziek, Dvorzak, ze klemt haar handen
over de leuning en kijkt in het dal.
Een cello speelt tussen de gele wanden.

De lucht betrekt, en hoor daar zijn ze al,
de oorverdovende geluiden van de
zondag die ze niet beleven zal.