De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 44]

Dode tijd
Bas Rompa

Zelfs het kerkje heeft de begraafplaats
de rechte rug toegekeerd, doden
vullen immers geen banken - wel kisten.

Zerken brengen een stil saluut,
een enkele scheefgezakt. Vermoeid
van het nutteloos in het gelid staan.

Vroeger was er een kleine kroeg
op minder dan een steenworp afstand waar
de fanfare op woensdagavond oefende

en in het weekeinde stoffige soldaten
de oorlog kwamen vergeten met koud bier
en hete meiden aan de bar.

Dat waren nog eens tijden voor
de lijken. Na middernacht trilde
de grond onder verbeten geneuk.

Gebleven zijn klokslagen om het uur,
de tijd valt onmogelijk te doden.
Wat nooit leefde is het doodst.