De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 64]

Meneer De Vries
Jan Boerstoel

Wanneer je in dit land de Tweede Kamer hebt gehaald,
of edelachtbaar bent of hooggeleerd,
dan word je in de regel meer dan redelijk betaald
en naderhand allicht gedecoreerd.
Maar ben je melkboer in een oude wijk van Amsterdam,
en werkje al je dagen als een paard,
een zorgelijk bestaan voor een bescheiden boterham,
dan is dat nooit een ridderorde waard...

Geen lintje voor Meneer De Vries,
die dapper door blijft gaan,
ondanks de fiscus en de conjunctuur,
die zich nog steeds door niets en niemand uit het veld laat slaan.
En die het niet zal redden op den duur.

En als je goed in voetbal bent of aardig musiceert
of naar de subtop reikt als alpinist,
dan is de pers in alles watje doet geïnt'resseerd
en scoor je hoog bij elke journalist.
Maar als je elke dag zo'n honderdvijftig trappen loopt
naar telkens weer een and're oude klant,
die heel veel aan je kwijt wil en die weinig van je koopt,
dan komt zo'n klimtocht nooit eens in de krant.

Geen nieuws over Meneer De Vries,
die nergens tijd voor heeft,
voor sport, voor politiek of voor cultuur,
die 's avonds blij mag zijn dat-ie de dag heeft overleefd.
En die het niet zal redden op den duur.

[p. 65]

 

Je staat er van te kijken hoeveel liedjes er bestaan,

 

die steeds weer over liefde en verliefde mensen gaan.

 

Alsof er in de zuivel nooit eens inspiratie zit,

 

maar daar ben ik het niet mee eens en daarom schreef ik dit.

 

 

 

Een loflied op Meneer De Vries,

 

die sappelt en die sjouwt

 

van 's morgens zes tot 's avonds negen uur,

 

omdat-ie van zijn werk en bijna al zijn klanten houdt.

 

En die het niet zal redden op den duur.