De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 101]

Meditatie bij een Opstanding^*
Klaas de Wit

Ik weet niet wat mij overkomen is,
of dit een onverwacht, zeer aards ontwaken
dan wel een soort van hemels dromen is?

De stad met al haar torens, muren, daken,
de middeleeuwen met hun vrome waan,
de kleine engel die het denkt te maken

door mij ‘voilà, de Heer is opgestaan!’
het graf uit en de hemel in te prijzen,
ik heb er eventjes geen boodschap aan.

Ternauwernood bekomen van 't verrijzen
waag ik beschroomd mijn allereerste stap,
geen oog of oor voor het benauwd afgrijzen

der omgevallen wachters. Wat een grap,
voor 't eerst na heel dat drama weer naar buiten,
na al dat lijden mensenlief, ik stap!

Zie mij, de mens, ik hunker om te muiten,
draai als een danser m'n doorboorde voet,
wufte muziek van trommels en van luiten

maakt dat ik vrolijk vingerknippen moet,
mijn naakte lijf begint spontaan te beven,
ik duizel van het kloppen van mijn bloed

Godallemachtig, geef mij tijd van leven...

* N.a.v. Isenmanns ‘Résurrection’, 1465 (Museum Unterlinden, Colmar)