De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 135]

Drie gedichten
H.L. Prenen^*

Erfgenaam

Zo ver herinnering maar gaat
was ik - in huis, op school, op straat,

zijn speelgenoot, en sinds die tijd
raakten wij nooit de draad meer kwijt.

Weer thuis in onze vaderstad,
zaten wij saam en rookten wat

en dronken nog een druppel wijn.
Zo was het goed, zo moest het zijn.

Totdat hij heenging, eeuwen ver;
nu woont hij ergens op een ster.

Als erfgenaam van zoveel jaren
rook ik de rest van zijn sigaren.

* 20 oktober 1992 overleed onze gewaardeerde medewerker Harry Prenen, 77 jaar oud. Hij was als leraar geschiedenis werkzaam in Haarlem. Na 1945 trad hij toe tot de kunstredactie van de Volkskrant. Hij was ook een begaafd tekenaar, zoals blijkt uit zijn illustraties bij Godfried Bomans' Sprookjes. Naast light verse en poëzievertalingen publiceerden wij van hem het prachtige gedicht Het laatste landschap van Wu Tao-Tsu, dat wij tweemaal in lustrumbundels van De Tweede Ronde herdrukten. Zie voor een derde maal pagina 224. (Red.)

[p. 136]

Een van twee

De censor vroeg voor de zoveelste keer
met het oog op m'n baan: ‘Hoe stemt meneer,

Links of Rechts?’

Rechts! (figuurlijk).

De kleermaker vroeg (daar heb je het weer)
voor de maat van m'n broek: ‘Hoe draagt meneer,

rechts of links?’

Links natuurlijk!

Alleen de schoenmaker liet mij vrij,
vroeg niets en maakte ze allebei:

links èn rechts.

Die had nog de beste kijk op mij:
Twee linker zijn wel progressiever
maar 't gulden midden is me toch liever.

Zomeravond

De maan komt op en 't eerste stergeflonker.
Ons achtertuintje wordt van zwart fluweel,
er ruist nog steeds een sproeier in het donker,
wij zitten bij een windlicht in 't priëel.
Het is nog warm ('t was bloedheet zomerweer).
Het meisje in een spinragdunne jurk
om door verrukkelijke hiaten
mijn steelse blik vrij spel te laten,
heeft nog wat wijn onder de kurk,
en nog iets meer...
(maar dát is voor een andere keer).
Zo zitten wij en drinken wat en praten,
de Grote Beer houdt ons wel in de gaten.