De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 172]

De karpervijver
James Brockway
(Vertaling Peter Verstegen)

'Poissons de la mélancolie'
Guillaume Apollinaire

Weldra zou aan de reis een einde komen,
de verre reis die nu zo lang al duurde.
Herfst had de wereld in zijn greep genomen
in het vervallen park, met groene vijver,
waar wij naar 't zwenken van de karpers tuurden.

En wij die altijd veel hadden gesproken,
jaar in jaar uit, hadden geen woord meer over,
geen fluistering; we zaten als gebroken
- apart en voor geen aanraking bereikbaar -
en luisterden naar 't dwarrelende lover.

The Carp Pond

'poissons de la mélancolie'
Guillaume Apollinaire

The trip, we knew, was coming to an end.
The journey had been long, we had travelled far.
Autumn had got its grip upon the land,
we sat, eyes on a pond, in a weed-grown park,
where the carp meandered, soundless, through the reeds.

And we, who down the years had had so much
to say, grew silent too, had now no words,
no whisper left, but each as one who grieves
- apart and inaccessible to touch -
sat listening to the falling of the leaves.