De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 61]

Twee gedichten
Jos Versteegen

IJzig

De kamer waar hij slapen zou
had hoge, witgekalkte muren
en rook naar stof en kamferzuren.
De jongen rilde van de kou.

Zijn moeder bracht een wollen deken
en sloot het venster voor de nacht
waarin de vos, op kippejacht,
het boerenerf zou oversteken. -

Berijpt was hij, een witte dauw
was bij het eerste ochtendgloren
aan mond en wangen vastgevroren.

De hemel kleurde ijzig blauw,
en 't roepen van de koningspauw
ging doelloos in de storm verloren.

[p. 62]

Zomer in Mamaia
Voor Roşioarǎ Marius

Jongensportret, Roemeens, moiré.
De droge velden staan in brand
en 't vuur beschijnt hem flamboyant,
mijn cherub van de treincoupé.

Terwijl een boer zijn angstig vee
opjaagt door kaal, geblakerd land
waar krengen smeulen in het zand,
reist hij prinsheerlijk naar de zee.

Hij zal ontstijgen aan het schuim
om 's avonds, zwierig, angeliek,
met mij naar 't Paradijs te gaan.

Daar zweeft hij, god in 't hemelruim,
op golven kunstrook en muziek.
De nieuwe mens is opgestaan.