De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 57]

Drie gedichten
Jaap Tempelman

Morgen

een vroege morgen in een vreemde stad,
het ongerept plaveisel draagt je stap
onbestemd, een brede vlucht duiven stuift
om het fladderen van de vleugels omhoog.

alleen om te flaneren wil je vanmorgen
de dingen in een heel uitheemse taal
verstaan, zonder betekenis, verlekkerd
slenter je rond tussen klanken en geuren.

havik boven de huizen werpt de zon
zich op, het lichte vocht van het begin
verdampt, winkels doen hun luiken dicht,
je mond verdroogt om kruimels brood.

[p. 58]

Natuurlijke historie

hier zijn de vogels zo vreemd dat het echt is
alsof ze weer leven, luidkeels kwinkeleren
dat ondanks een zonde tussen zon en maan
hier het namaals oneindig heerlijker is.

in geen velden of wegen zijn nog engelen
op vleugels in touw, hier hangen ze wel
geteld, gewogen en in het licht gegeven
voorbij horen en zien de hemel uit.

een hand van hout, vinken op papier, een zee
van niets maakt de schepping voorbeeldig,
nooit zingt een leeuwerik zo mooi een lied,
haalt een sneeuwuil zo hoog zijn schouders op.

Vogels

schaatsen in de stad of het wintert,
zomert zo likken ze aan hun ijsje,
beschrijven onbeschrijflijke figuren
calligrafie, gevleugeld, bevlogen.

kijken naar de opwindendste vogels,
een warme blik werpen, hun stemmen
smelten op je tong, altijd zoete
kus, mond vol zachte smaken.

je lippen afgeveegd, een vlucht
van de baan, ze fladderen op even,
vallen weer onbedaarlijk aan,
leegte in geen velden of wegen.