De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 62]

Drie gedichten
Lou Vleugelhof

autopoetica

de ruitenwissers zeggen alsmaar nee
en geven uitzicht op een grijze zee

het ongelijnde wegdek raakt nooit op
de bomen rennen langs mij in galop

de tegenliggers hebben mij verblind
ze ijlen langs mij als een hazewind

bijna kom ik om in dit gedicht
nog net op tijd dim ik mijn tegenlicht

Begin jachtseizoen

Nu de tuin weer een schaarsbelichte prent is
waarin de regen zware accenten heeft aangebracht
de takken uitvergroot
en de afstamming duidelijker wordt
hangt een duif een vertekend beeld
in de bomen van vrede.

[p. 63]

Frans Babylonplein

Frans herdacht

Ze hebben een plein genoemd naar jou,
liefhebber van middeleeuwse stegen
waar jij je als een dichter kon bewegen
en als een drinkebroer, natuurgetrouw.

Een plein is te grootsteeds voor jou;
men komt er nooit een dronken dichter tegen,
een plein is hitte, winterkou en regen,
een steeg is warm en donker als een vrouw.

Jij hield niet van het Hollandse plein air;
op bierviltjes ontstonden je gedichten
met uit de kroeg geraapt vocabulaire.

Jij hield van woorden zonder veel gewicht en
van de straten zonder belvédère,
en liet het plein de burger en zijn plichten.