De Tweede Ronde. Jaargang 8



[pagina 34]
Twee gedichten Renée van Riessen Voorschrift Snoei deze roos voordat het winter wordt, wees niet zachtzinnig met de jonge loten die in de eerste nachtvorst toch vergaan. Wees niet te veel met de oude stam begaan die klaagt dat ze nu bloeien wil: straks vloeit haar levenssap vanzelf en is het gedaan met die ontijdige wens - onwetend is een roos van de seizoenen. En het geluk is toch niet te benoemen, we laten het achter met de laatste bloemen. Het geheim schuilt in uw mes. De dag is kort: snoei deze roos voordat het winter wordt.
Dooi Vanmorgen was ineens mijn boom ontdooid, rijpsluiers werden van haar voorhoofd weggenomen, en wat een bruidsjurk was, is schone schijn. Nu moet ze zelf ontnuchterd en ontbladerd in donkere staat tot aan de lente zijn. De beste dagen gaan als sneeuw voorbij, ‘die hadden glans’ - ik denk het altijd later, wanneer de morgensneeuw gesmolten is en alle dingen worden wat ze zijn: ze gaan zo opgetogen naar de middag toe en keren terug, en zijn niet meer dan water.