De Tweede Ronde. Jaargang 8



[pagina 39]
Twee gedichten Eva Gerlach Voor F., elders Staand in de paskamer merkt mijn uitgeklede lichaam dat het niet goed meer werkt, het valt, het houdt op te staan. Languit op de vloer tussen kreukels zie ik mijzelf languit aan ophanglussen tegen de wanden sterven. Stel dat je hier nu was. Dadelijk hield ik je vast tot je, precies, gedegen, dood tot vertrek zou bewegen. Ik veeg mijn natte vel droog, kijk langs de spiegels omhoog tot waar zij de zoldering raken, sta op en verlaat de zaak.

[pagina 40]
Dood, wees niet trots Er was daar een boom die bewoog steeds als ik keek zijn kale gesnoeide takken; meer kon ik er ook niet van zien. Lucht zat er omheen, die verschoof. Tussendoor zocht ik vaak naar je gezicht als een wond die, eenmaal geslagen, maar door blijft gaan met open te gaan, dicht te gaan, niet tot genezen bereid. Kom pijn en ga maar pijn, op maat geknipt door tijd ben ik die ik moet zijn.